ისევ ჩაფიქრდა , როგორც საერთოთ ხდებოდა მისი ფიქრის საგანი უფრო ცხოვრება იყო, საკუთარი თუ სხვისი ცხოვრება. თუ სხვაზე ფიქრობდა წამდა , რომ მისი მოპარეს ყველაფერი ისე გაქურდეს , ცარიელი სიცარიელეში მიაგდეს. ყველაზე მეტად ფიქრი შეზიზღდა. სად არ მიყავდა ფიქრს და ბოლოს ხელმოცარულს სადღაც კუთხეში ააწეპებდა თან ისე, რომ საკუთარ თავს ვეღარაფერს უმტკიცებდა . სიცარიელეში ცარიელმა ცხოვრებამ დატოვა. დრო კი თავისთვის ჩქარობდა. უკან არაფერს აბრუნებდა, მოგონებები კი მკვლელები იყვნენ მხოლოდ და ბევრს არც არაფერს ტოვებდნენ : სიმარტოვეს , ეჭვს და რაც ყველაზე მეტად წყინდა იმედებს აცამტვერებდნენ. თეთრი და ძალიან მსუბუქი ეგონა ტვირთი , რომელსა ეჭიდებოდა. ეგონა მხოლოდ... შეთავაზეს ფერები მუქი , ხასიათები უჟმური , გარემო ცუდი, ცხოვრებად მონათლეს და საკუთრად მიიღეო უთხრეს. არჩევანი დაუტოვეს არა-ფერი . ცხოვრება კი ჩქარობდა , სულ ჩქარობდა . გარბოდა , გამორბოდა , ღელავდა , შფოთავდა, უხაროდა და მას გვერდს უვლიდა.ისე რა შეუნჩნევლად გაჰქონდა. (ეს ყინულის კაცები, რომლებიც იმყოფები