ცენტრალურ მოედანზე საათი ყოველთვის არასწორ დროს აჩვენებს. ამ ქალაქს თავისი დრო აქვს. სხვა დრო. მოედანზე ქალაქის მთავარი საათი ძირითადად ჩამორჩენილია ნამდვილ დროს. დილით სახლიდან რომ მოვიჩქარი, ვუყურებ და თან ვანგარიშობ თუ რამდენითაა უკან მოედნის საათი. საღამოს გარეთ რომ გამოვედი, ქუჩებში ლამპიონები უკვე აენთოთ, კაფეების დაბურული მინებიდან მბჟუტავი შუქი გამოდიოდა, გარედანაც კი შესამჩნევი იყო მათთან სიცარილე. ქუჩაშიც ცოტა ხალხი მოძრაობდა ... რა მოწყენილი ქალაქიცაა ზუსტად ისეთივე გარემო იყო. ეს თვე ჩემი ბლოგისთვისაც არ აღმოჩნდა აქტიური. თვეც იყო გადარბენის, მოლოდინის, თუმცა ახალი და მოსაყოლი ამბებიდან დაცლილი. ბანკებში ლამაზი ნაძვის ხეები მხვდებოდა, ზოგან ისევ ძველი, ზოგანაც ახალი დაუდგამთ, სიმბოლურად თავიანთ ფერებში გაწყობილი. ქალაქში კი, თვის შუა რიცხვები იქნებოდა, ამოვლისას გამიკვირდა, ჩავლისას როგორ ვერ შევამჩნიე ფიფქების ის კონსტრუქცია, ბჟოლებში რომ დადგეს და ნაძვის ხის ფუნქციას ასრულებს– მეთქი, ვიფიქრე. ღამე როცა გა