ცენტრალურ მოედანზე საათი ყოველთვის არასწორ დროს აჩვენებს.
ამ ქალაქს თავისი დრო აქვს.
სხვა დრო.
ამ ქალაქს თავისი დრო აქვს.
სხვა დრო.
მოედანზე ქალაქის მთავარი საათი ძირითადად ჩამორჩენილია ნამდვილ დროს.
დილით სახლიდან რომ მოვიჩქარი, ვუყურებ და თან ვანგარიშობ თუ რამდენითაა უკან მოედნის საათი.
დილით სახლიდან რომ მოვიჩქარი, ვუყურებ და თან ვანგარიშობ თუ რამდენითაა უკან მოედნის საათი.
საღამოს გარეთ რომ გამოვედი, ქუჩებში ლამპიონები უკვე აენთოთ, კაფეების დაბურული მინებიდან მბჟუტავი შუქი გამოდიოდა, გარედანაც კი შესამჩნევი იყო მათთან სიცარილე.
ქუჩაშიც ცოტა ხალხი მოძრაობდა ...
რა მოწყენილი ქალაქიცაა ზუსტად ისეთივე გარემო იყო.
ეს თვე ჩემი ბლოგისთვისაც არ აღმოჩნდა აქტიური.
თვეც იყო გადარბენის,
მოლოდინის,
თუმცა ახალი და მოსაყოლი ამბებიდან დაცლილი.
ბანკებში ლამაზი ნაძვის ხეები მხვდებოდა, ზოგან ისევ ძველი, ზოგანაც ახალი დაუდგამთ, სიმბოლურად თავიანთ ფერებში გაწყობილი.
ქალაქში კი, თვის შუა რიცხვები იქნებოდა, ამოვლისას გამიკვირდა, ჩავლისას როგორ ვერ შევამჩნიე ფიფქების ის კონსტრუქცია, ბჟოლებში რომ დადგეს და ნაძვის ხის ფუნქციას ასრულებს– მეთქი, ვიფიქრე. ღამე როცა განათებულია, უფრო ლამიზიცაა, თუმცა ღამის ცხოვრებით ვინმე ცხოვრობს ამ ქალაქში?! მეეჭვება.
წინასაახალწლოდ ასეთი განწყობა მაქვს :
მგონია, რომ მთელი ცხოვრება ვგრძნობ სუნს, რომელიც ბავშვობიდან მომყვება, და მეზობლის სახლში დახშულ ოთახებს ადიოდა, მზის სხივი რომ არ ენახათ დიდი ხანია, სუფთა ჰაერის შემოჭრა, დაღებული ფანჯრებიდან, მათვის უცხო იყო. განსაკუთრებით სასტუმრო ოთახში იყო სქელი დარაბების სიბნელე და მძიმე ჰაერი.
ახალი წლის მოლოდინი მიყვარს, დიდი მწვანე ნაძვის ხის გაწყობა, გიზგიზა ბუხარი, ნაკვერცხლების ყურება და სითბო...
სიტკბოს ვუსურვებ ყველა ჩემს მეგობარს ( წამკითხველს ) ამ ახალ 2013 წელს!
ეს თვე ჩემი ბლოგისთვისაც არ აღმოჩნდა აქტიური.
თვეც იყო გადარბენის,
მოლოდინის,
თუმცა ახალი და მოსაყოლი ამბებიდან დაცლილი.
ბანკებში ლამაზი ნაძვის ხეები მხვდებოდა, ზოგან ისევ ძველი, ზოგანაც ახალი დაუდგამთ, სიმბოლურად თავიანთ ფერებში გაწყობილი.
ქალაქში კი, თვის შუა რიცხვები იქნებოდა, ამოვლისას გამიკვირდა, ჩავლისას როგორ ვერ შევამჩნიე ფიფქების ის კონსტრუქცია, ბჟოლებში რომ დადგეს და ნაძვის ხის ფუნქციას ასრულებს– მეთქი, ვიფიქრე. ღამე როცა განათებულია, უფრო ლამიზიცაა, თუმცა ღამის ცხოვრებით ვინმე ცხოვრობს ამ ქალაქში?! მეეჭვება.
წინასაახალწლოდ ასეთი განწყობა მაქვს :
მგონია, რომ მთელი ცხოვრება ვგრძნობ სუნს, რომელიც ბავშვობიდან მომყვება, და მეზობლის სახლში დახშულ ოთახებს ადიოდა, მზის სხივი რომ არ ენახათ დიდი ხანია, სუფთა ჰაერის შემოჭრა, დაღებული ფანჯრებიდან, მათვის უცხო იყო. განსაკუთრებით სასტუმრო ოთახში იყო სქელი დარაბების სიბნელე და მძიმე ჰაერი.
ახალი წლის მოლოდინი მიყვარს, დიდი მწვანე ნაძვის ხის გაწყობა, გიზგიზა ბუხარი, ნაკვერცხლების ყურება და სითბო...
სიტკბოს ვუსურვებ ყველა ჩემს მეგობარს ( წამკითხველს ) ამ ახალ 2013 წელს!
Комментарии
Отправить комментарий