К основному контенту

ჩიტის რძე

,, ჩიტის რძე", მგონი ასე ქვია ამ ნამცხვარს და მე ბავშვობაში მაბრუნებს.


    მისი პლიუსები: არ ჭირდება ბევრი მასალა, არის სწრაფად მოსამზადებელი, არ ითხოვს ცალკე კრემის მომზადებას, რადგან ხილფაფაც ყოფნის, ზემოდან კი ბეზეთი ირთვება. 
 მისი მინუსი-  ვისაც არ უყვარს ბეზე, კვერცხის ცილის სუნი და გემო მას,  ალბათ, არ მოეწონება.
ნამცხვრის მოსამზადებლად საჭიროა დაახლოების 50-60 წუთი.

მასალად საჭიროა: 

კვერცხი 6 ცალი,
შაქარი 2 ჩაის ჭიქა ,
კარაქი ( მარგარინი ) 250 გრამი,
პურის ფქვილი 1 ჩაის ჭიქა ,
მაწონი ( რძე ) 1 ჩაის ჭიქა.
ნიგოზი 1 ჩაის ჭიქა,
1 ჩაის კოვზი სოდა- ძმრით,
ვანილი 1 შეკვრა,
 შოკოლადი .

მომზადების წესი: 

   ავთქვიფოთ კვერცხის გული 1 ჩაის ჭიქა  შაქართან ერთად, (ცილა მოვათავსოთ ცალკე ჭურჭელში )  ეს მასა კი გათეთრებამდე ვთქვიფოთ, დავუმატოთ  კარგად დარბილებული კარაქი, მაწონი, სოდა -ძმრით,  ვანილი, კაკაო, ნიგოზი, შევაზილოთ ფქვილი, (უნდა მივიღოთ ნაზი მასა, არაჟნის მაგვარი) მიღებული მოვათავსოთ ცხიმოსხმულ და ქაღალდ- დაფენილ ჟარონაზე.  შევდგათ 170 გრადუსზე გამთბარ ღუმელში. როცა გამოცხვება გამოვიღოთ და გადავუსვათ ქლიავის ხილფაფა, ხოლო თავზე უნდა დავადოთ ბეზე, რომელსაც მოვამზადებთ, ცალკე ჭურჭელში გადანახული, კვერცხის ცილისაგან და 1 ჩაის ჭიქა შაქრისაგან, რომელიც კარგად უნდა გავთქვიფოთ და  როცა გათეთრდება და გასქელდება მივხვდებით, რომ მზადაა, შეგვიძლია ცოტა ხნით მაცივარშიც მოვათავსოთ.
    მას შემდეგ, რაც ნამცხვარს ბეზეთი მოვრთავთ, ისევ შევდგათ ღუმელში და დაველოდოთ სანამ ბეზე კარგად არ გაყავისფრდება.



    ამ ნამცხვრის  ბოლო ,,აკორდს"  კი წარმოადგენს შოკოლადი, როლესაც გავადნობთ და თავზე მოვასხამთ, თუმცა თუ შოკოლადი არ გვაქვს შეგვიძლია ის, იქვე მოვამზადოთ კაკაოს, შაქარისა და კარაქისაგან, რომელთაც ერთ კოვზ რძეს დავუმატებთ და  ერთად წამოვადუღებთ. ცხლად მოვასხამთ თავზე. 



                                     

Комментарии

  1. უფს ძალიან გემრიელი იყო ირო შენი ჩიტის რძეე :*

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. ხატიი რომ მოგეწონათ კარგია , კიდე გავიმეორებ :)

      Удалить
  2. აუცილებლად უნდა ვცადო. ოღონდ, შენ მაწონს არჩევ ნამცხვარში თუ რძეს? აქ ჩვენებური მაწონი არ არის, ალტერნატივა კეფირი მაქვს ან რძე. ამიტომ მაინტერესებს, რომელს მირჩევდი, კეფირს თუ რძეს? მაწონს, მგონი, კეფირი უფრო უნდა ჰგავდეს შემადგენლობით?

    ОтветитьУдалить
  3. სოფი მე მაწონი გამოვიყენე, რეცეპტში ალტერნატივად რძე წერია, თუმცა იმდენად მარტივია ამ მასის მომზადება კეფირიც მოუხდება. მომზადების დროს რაღაც , განსაკუთრებულ ფუფუნებას არ ითხოვს, უცებ ყვეალფერი ერთ ჯამში იზილება და მასალის ამ დოზით ცხვება უფრო მომცრო ზომის ჟარონაზე.

    ОтветитьУдалить

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

ფერები , ხაზები, ხატები

         ახლა წმინდა ევას ხატი დაწერა, პატარა ევასთვის, დაუკვეთეს, ძირითადად სამი ფერი გამოიყენა: ოქროსფერი, წითელი და ლურჯი, რომელთა შერწყმა საოცარ სილამაზეს ქმნის, აღსაქმელადაც მსუბუქია.     ხატს ხელში ნაზად მაწოდებს, რადგან ლაქი ჯერ არ შეშრობია, შარავანდედს ლამაზი ორნამენტები ამშვენებს, ძალიან მეტყველია, ალბათ პატარა გოგოსაც მოეწონება მისი ანგელოზის ხატი, რომლის ავტორი მხატვარ-რესტავრატორი თამარ ჯიხვაშვილია.    პირველად ხატვის ნიჭი ბაღის მასწავლებელმა შეამჩნია, ძალიან უწყობდა ხელს, დასვამდა და ახატიებდა, თამარის დედას კი ეხვეწებოდა ყურადღება მიექციათ ამ ნიჭისთვის.  პროფესიის არჩევის დრო, რომ დადგა, ცოტა დაიბნა, აღმოჩნდა რომ ჯერ ფრანგული ენა აინტერესებდა, მერე სამედიცინო, სტომატალოგიის განხრით, თუმცა საბოლოოდ არჩევანი სამხატვრო აკადემიაზე შეაჩერა.    მანამდე კი ბებიასაგან ისწავლა ქარგვა, თავიდან ცხვირსახოცებზე, ხოლო, მე-7 კლასში იყო, პირველად, წმინდა გიორგის ხატი, რომ დაქარგა და თავისი სკოლის დირექტორს აჩუქა. მოგვიანებით კერვაც შეისწავლა რადგან, ერთი პერიოდი, მოდელი

მიტევების დღე

    მიტევების და პატიების დღეა დღეს.    ჩვენი ეკლესია, მიუხედავად იმისა, რომ გვასწავლის  ყოველი დღე და ყოველი წუთი ერთმანეთის შენდობისათვის და სიყვარულისთვის  უნდა იყოს, ამისთვის ცალკე დღეც  გამოყო.   წირვის შემდეგ მამაომ შენდობის ლოცვები წაიკითხა, ყველას პატიება თხოვა,  ქადაგებისას სახარებიდან მოიყვანა მაგალითები: მეფემ შეუნდო ვალი თავის ქვეშემრდომს, ის  კი გამოვიდა და მისი მოვალე, რომელმაც ვერ შეძლო თანხის დაბრუნება, ციხეში ჩასვაო.     კარგი მაგალითი არ გამოადგა, მერე კი მეფემ ასწავლა ჭკუა იმ კაცს, თუმცა მას ვეღარაფერი უშველიდა რაკი საუკუნო გენიაში ჩავარდა.   ყოველ ნაბიჯზე, რომ სწავლობ ადამიანი კარგია, ახალს რომ აღმოაჩენ სხვაში სიკეთის და კარგის სახით, მერე შენც აიღებ, მიბაძავ და თუ კი ისწავლი მისგან კარგია, მოკლედ ზრდა არ უნდა შეწყვიტო ამ მხრივ. სიკეთეს კი კარგი თვისება აქვს ბევრ სიხარულს გაძლევს ცხოვრებაში, ხოლო ცოდვის ბუნება ასეთია: ის, რაღაც ცუდის  სახით გიბრუნდება ისევ, ამიტომ უნდა ვერიდოთ ცოდვას.  დღეს , შოთა ნიშნიანიძის ეს ლექსი გამახსენდა დილიდან და გულში ვიმ

სუნი

   ოთახში ვზივართ, სადაც ორი წელია აღარ ვმჯდარვართ, ძველი წლები მახსენდება, მაშინ ყველაფერი, კიდე უფრო სხვანაირად იყო, ეს ოთახი ბევრ ხალხს იტევდა. ოჯახის წევრებს თუ ახლო მეზობლებს, საღამოს ტელევიზორთან ჩამომსხდარებს, თუმცა, მერე, ასაკოვნები ამ ქვეყნიდან წავიდნენ, ახალგაზრდები კი ქვეყნიდან. სახლი ცარიელი დარჩა, ახლა აღარავინ ცხოვრობს.      12 წელია რაც წასული ვარო, ამბობს, ვუფიქრდები როგორ გაიპარა დრო ისე, რომ ვერ შევიგრძენი, არაფერში ჩანს, ჩემთვის, ეს დრო...    სამაგიეროდ, დაბრუნებულებს სულ მოუთქმელად ვაყოლებთ იქაურ ამბებს, როგორ ცხოვრობენ მასპინძლები თუ ჩასულები ქვეყნებში, რომლებიც, ჩვენგან, რკინის ფარდით იყო გამოყოფილი.   ადრე, მოყოლილ ამბებს, აქაურობას ვადარებდი, ჩვენს ყოველდღიურობას თუ წეს- ჩვეულებებს, ახლა აღარ, არ მაინტერესებს. ჩვენი ინდივიდუალიზმის დაკარგვა არ მინდა.    ოთახები დაალაგა, ახალი ფარდები დაკიდა, ჩამოტანილები, ახლა სისუფთავის სუნი დგასო, მეუბნება. მე ვერ ვგრძნობა. შემოდგომიდან მოყოლებული სუნი არ მიგრძვნია, გავცივდი და ყნოსვა დამიქვეითდა, მჯერა ამინდის ათბობ