ფურცლები ... მაგიდა სავსეა , ერთი , ორი , სამი ... ვითვლი კიდეც , ვალაგებ, ვინახავ . ეს ბოლო დროა , ბევრი დოკუმენტია ჩემს ხელში, ზოგს ვხევ და ცალკე ვაწყობ, ზოგს მაწვდიან - მაკულატურაა , მეუბნებიან, საჭიროს ვინახავ. ვაგრობევთ უვარგისებსაც, მერე ნერგებში გადავცვლით და ჩვენი ძველი ფურცლებით რამდენიმე ხის გადარჩენასაც შევძლებთ , მათ მაგივრად კი ახალ წიგნებსაც მოგვცემენ. ოღონდ დაუთვალიერებლად არაფერს ვაგდებ, ვნახულობ რა წერია, რამე საჭირო საბუთი რომ არ გადავაგდო , ამის წინ პატარა დიალოგი ჩამივარდა ხელში , თავზე ინტერვიუ ეწერა. ისიც მაკულატურას მივაკუთვნე , თუმცა მანამდე აქ გადმოვწერე. - გეწყინა ? - მეწყინა, კი. -არ ელოდი ? -თითქოს, ამ პასუხს არ ველოდი , რაღაც განსხვავებულს ველოდი- თქო, მაგასაც ვერ ვიტყვი , მაგრამ ასეთს არ ველოდი. - იქნებ უფრო ხურმობით იყო ნათქვამი ? -შეიძლება, თუმცა , მგონი, ხურმობაშია ყველაზე მეტი სიმართლე. -რაო , როგორ გითხრა? -მე ვუთხრი, როცა შეგხვდი და დაგინახე, ვერ გიცანი და ამიტომ არ ვიყავი დარწმუნებლი შენ თუ იყავი -მეთქი,