К основному контенту

უმთვარეო

 
    დღეს, ჩინეთიდან გამოწერილი,  ხელთათმანები მომიტანა ფოსტის თანამშრომელმა,  უთითოებია, თხელი ნაქსოვი, ვერცხლისფერი, მომეწონა.   დიდი დრო გავიდა, მას შემდეგ, რაც გამოვიწერე და აღარც ველოდი.



     ჩემი ,, კარე" ოდნავ ჩამოგრძელდა და ახლა უფრო მომწონს.
 წონაშიც ცოტა მოვიმატე, ვცდილობ ფორმაში ვიყო და პურს აღარ ვჭამ.
ეს მომატება კი სოფლის ბრალია.
  ისე, ახლა ამაზე არ ვწერ.
  ისეთ ხასიათზე ვარ,  მე თვითონ, რომ  ვეღარ ვუძლებ, მეზარება ასე ყოფნა. არა და მინდა რაღაც დავწერო, ჯერ არ ნაფიქრზე, თითქოს, ჯერ არ მომხდარ ამბავზე, რომელიც მიქადის მოსვლას და თავს დატეხვას .
  შემოდგომის ბრალია. ყოველი სექტემბერი  იწყება ასე, სიახლის მოლოდინში.

   სიახლის მოლოდინში მომიძველდა ამბები ჩემი ბლოგისთვის, თითქოს აღარაფერი ხდება.
 
    სოფელში გატარებული ყოველი ღამე იყო უმთვარეო და გული დამწყდა, რადგან გაგიჟებით მიყვარს გაღებული კარიდან, რომ ჩანს ხეებში გაჩხერილი მთვარე და პირდაპირ, რომ ადგას ჩემს საწოლს, სასიამოვნო სიგრილე გელამუნება და საბანში უფრო ეხვევი, თან ჰაერის სიმსუბუქეს გრძნობ. ასე ტკბილი ჩაძინება წელს არ მქონია, ზოგჯერ ის გველი მელანდებოდა უკანა ეზოში მეზობლის ქალს, რომ მოვაკვლევინეთ, ზოგმა თქვა  უნდა გაგეშვათო, ჯერ  ჩვენი გველები შხამიანები არ არან, თან არ ვარგა გველის მოკვლა ეზოშიო. მეხსიერებაში ჩამრჩა თუ როგორ იკლაკნებოდა თავის გადასარჩენად რომ ბრძოლობდა, ბოლოს თავი გაუჭეჭყეს.  მერე ყველა ამბობდა, რომ კი არ ეშინიათ უბრალოდ ეზიზღებათ. ის მთვარე მთელ ბავშვობას, მთელ გავლილ წლებს გამახსენებდა...  კიდე მიყვარს ხის და აივანზე  გასაშრობად შემოდგმული ქლიავის ჩირში არეული სუნი, ყოველთვის რომ დგას იმ სახლში, ხანაც წვიმის ხმა სახურავზე, იქაურ გარემოს უფრო მყუდროს, რომ ქმნის და სუულ არ მაინტერესებს ამ მთების იქით, დაახლოებით 90 თუ 100 კილომეტრის დაშორებით, რა ხდება.  როგორ უფეთქავს, ზაფხულის სიცხის გამო, გახიზნულ ქალაქს გული.
         
    ახლა ვხდები რომ სულ უნდა წერო არ უნდა გაჩერდე თორე გაზარმაცებულ გონებას უკვე აზრის ჩამოყალიბებაც უჭირს. ზოგჯერ ჯობია სიტყვების მაგივრად,  ფოტოებით თქვა სათქმელი.

   ყველა სეზონს თავისი სილამაზე აქვს, შემოდგომა არის გამორჩეული ბუნების ფერებით და მე მიყვარს შემოდგომა და მთვარიანი ღამეები.

Комментарии

  1. გაზარმაცებული გონების არაფერი ეტყობოდა ამ პოსტს, პირიქით! რომ იცოდე, რა სიამოვნებით წავიკითხე! ძალიან კარგი იყო! კიდევ ველით.

    გილოცავ ახალ ხელთათმანებს ! ძალიან სტილნია.

    ОтветитьУдалить
  2. ირიი შენ ხომ შემოდგომის გოგოხარ? :* და სიზარმაცეს კიდე ნუ ახსენებ, შენ ნამდვლი მუშა ფუტკარიხარ :* ისე სექტემბერი მეც მიყვარს, სულ მგონია, რომ სექტემბერი სიახლეების მომტანია, ალბათ სწავლა რომ გვეწყებოდა სექტემბერში ამან განაპირობა ჩემი დამოკიდებულება შემოდგომის მიმართ, რომ ის არის სიახლეების მომტანი :)

    ОтветитьУдалить

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

ფერები , ხაზები, ხატები

         ახლა წმინდა ევას ხატი დაწერა, პატარა ევასთვის, დაუკვეთეს, ძირითადად სამი ფერი გამოიყენა: ოქროსფერი, წითელი და ლურჯი, რომელთა შერწყმა საოცარ სილამაზეს ქმნის, აღსაქმელადაც მსუბუქია.     ხატს ხელში ნაზად მაწოდებს, რადგან ლაქი ჯერ არ შეშრობია, შარავანდედს ლამაზი ორნამენტები ამშვენებს, ძალიან მეტყველია, ალბათ პატარა გოგოსაც მოეწონება მისი ანგელოზის ხატი, რომლის ავტორი მხატვარ-რესტავრატორი თამარ ჯიხვაშვილია.    პირველად ხატვის ნიჭი ბაღის მასწავლებელმა შეამჩნია, ძალიან უწყობდა ხელს, დასვამდა და ახატიებდა, თამარის დედას კი ეხვეწებოდა ყურადღება მიექციათ ამ ნიჭისთვის.  პროფესიის არჩევის დრო, რომ დადგა, ცოტა დაიბნა, აღმოჩნდა რომ ჯერ ფრანგული ენა აინტერესებდა, მერე სამედიცინო, სტომატალოგიის განხრით, თუმცა საბოლოოდ არჩევანი სამხატვრო აკადემიაზე შეაჩერა.    მანამდე კი ბებიასაგან ისწავლა ქარგვა, თავიდან ცხვირსახოცებზე, ხოლო, მე-7 კლასში იყო, პირველად, წმინდა გიორგის ხატი, რომ დაქარგა და თავისი სკოლის დირექტორს აჩუქა. მოგვიანებით კერვაც შეისწავლა რადგან, ერთი პერიოდი, მოდელი

მიტევების დღე

    მიტევების და პატიების დღეა დღეს.    ჩვენი ეკლესია, მიუხედავად იმისა, რომ გვასწავლის  ყოველი დღე და ყოველი წუთი ერთმანეთის შენდობისათვის და სიყვარულისთვის  უნდა იყოს, ამისთვის ცალკე დღეც  გამოყო.   წირვის შემდეგ მამაომ შენდობის ლოცვები წაიკითხა, ყველას პატიება თხოვა,  ქადაგებისას სახარებიდან მოიყვანა მაგალითები: მეფემ შეუნდო ვალი თავის ქვეშემრდომს, ის  კი გამოვიდა და მისი მოვალე, რომელმაც ვერ შეძლო თანხის დაბრუნება, ციხეში ჩასვაო.     კარგი მაგალითი არ გამოადგა, მერე კი მეფემ ასწავლა ჭკუა იმ კაცს, თუმცა მას ვეღარაფერი უშველიდა რაკი საუკუნო გენიაში ჩავარდა.   ყოველ ნაბიჯზე, რომ სწავლობ ადამიანი კარგია, ახალს რომ აღმოაჩენ სხვაში სიკეთის და კარგის სახით, მერე შენც აიღებ, მიბაძავ და თუ კი ისწავლი მისგან კარგია, მოკლედ ზრდა არ უნდა შეწყვიტო ამ მხრივ. სიკეთეს კი კარგი თვისება აქვს ბევრ სიხარულს გაძლევს ცხოვრებაში, ხოლო ცოდვის ბუნება ასეთია: ის, რაღაც ცუდის  სახით გიბრუნდება ისევ, ამიტომ უნდა ვერიდოთ ცოდვას.  დღეს , შოთა ნიშნიანიძის ეს ლექსი გამახსენდა დილიდან და გულში ვიმ

ტარხუნის პეროგი

    ტარხუნის პეროგი  ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი კერძია. მიყვარს ის, ნაზი გემო, რასაც მას ტარხუნა სძენს, ასე რომ, ეს კერძი მათვისაა ვისაც უყვარს ტარხუნის გემო და არომატი.  მასალად საჭიროა :  ერთი კონა ტარხუნა, 4,5 თავი ხახვი, 8 ცალი კვერცხი, 200 გრამი ყველი, ფენოვანი ცომი ,  ცომი შესაძლოა ვიყიდოთ მზა ფენოვანი  ან თავად მოვამზადოთ. ასევე კარგია ნახევრად ფენოვანი ცომი, რომელსაც პირადად მე ვანიჭებ უპირატესობას , ფენოვან ცომთან შედარებით და მას შემდეგნაირად ვამზადებ, ჩვენი პეროგისთვის საკმარისი იქნება ნახევრი კილო ფქვილი, რომელსაც დავუმატებთ მარილს, შაქარს (გემოვნებით) და 10 გრამ დროჟს, ცომს კარგად მოვზელთ თბილ წყალში და როცა ამოვა გავაბრტყელებთ და გადავუსმევთ ერბოს ,,ონა". გადაკეცილს გავაჩერებთ 20 წუთი, შემდეგ გავყოფთ ნაწილებად.   მომზადებს წესი       მოვხაშოთ 7კვერცხი და დავჭრათ, ასევე დავჭრათ ხახვი, ტარხუნა, ხოლო ყველი გავხეხოთ. ამ პერიოდში ჩავრთოთ ღუმელი, რომ მოასწროს  180 გრადუსზე გაცხელება ავიღოთ ცომის ერთი ნაწილი გავაბრტყელოთ და დავდოთ ნელ-თბილ ჟარონაზე, (გამოგვა