К основному контенту

კვირა საღამო

 
ფოტოს ავტორი -ნათია აფხაიძე
  მოწყენილია საღამოა,  სიმარტოვეს  განვიცდი, გუშინ მთელი დღე გვყავდა სტუმრები თითქოს დავიღალე და მინდოდა კიდეც, მარტო დარჩენა და დასვენება, ახლა კი ზუსტად ვიცი, რომ ვერ ვიტან მარტოობას , მოწყენას. 
    ასეთ დროს წიგნი მშველის ძალიან. ამის წინ, მე და ჩემი თანამშრომელი ქეთი ერთად ვიყავით წიგნების მაღაზიაში, ჟურნალ ,,და ქალთან" ერთად იყიდებოდა ამელი ნოტომის წიგნი ,,ლურჯწვერა" დავინტერესდი ამ ავტორით, თუმცა მაშინ ბაინდერები უნდა მეყიდა  და წიგნის შესაძენად მოგვიანებით გასვლა გადავწყვიტე, როცა მე ამ ფიქრებში ვიყავი გართული ქეთის,  მხოლოდ ჟურნალი უყიდია, ვკითხე წიგნიც რატომ არ წამოიღე -მეთქი. გამყოდველისთვის უკითხავს აზრი, რომელსაც უპასუხია
: ,- ახლა წავიკითხე, არაფერი წიგნია, უბრალოდ ახალი ავტორიაო." 
    მე იმ დღეს არა, მოგვიანებით ვიყიდე ,, ლურჯწვერა" დავიწყე კითხვა და ნახევარზეც მივედი, მაგრამ ახლა ის მჭირს, რომ ვერ ვაგრძელებ. თავი სხვა ფიქრებით მაქვს გამოტენილი ხელში ავიღებ თუ არა ვხდები, რომ მის მაგივრად სხვაზე ვფიქრობ და სხვაგან ვარ, ამიტომ შევეშვი, აღარ ვკითხულობ, თუმცა მსუბუქად საკითხავია, ზედმეტი დაფიქრება არ ჭირდება, ახალგაზრდა ქალის და ცოტა უცნაური, წარმოშობით დიდგვაროვანი ესპანელი მამაკაცის ურთიერობაა, რომელიც პარიზის ცენტრში სახლს აქირავებს ქალებზე, იაფად დიდ კომფორტს სთავაზობს და საბოლოოდ  კი ისე გამოდის, რომ  სიყვარულს ეძებს, მთავარი ინტრიგა ჯერ-ჯერობით ბნელი ოთახია, სადაც არავის უშვებს მთავარი გმირი, მოვლენების შემდეგი განვითარება  რათქმაუნდა ჯერ არ ვიცი. 
  დღეს მაღალი ტენიანობა იყო, საღამოს კი სასიამოვნოთ აგრილდა, ხვალ  წვიმიან ამიდს აცხადებენ. 
   ხვალ ახალი კვირა იწყება , სასიამოვნო სიახლეებით დატვირთული მინდა, რომ იყოს, ბევრი სიახლით, რაღაც მზად ვარ მათ მისაღებად და ველოდები კიდეც.

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

ფერები , ხაზები, ხატები

         ახლა წმინდა ევას ხატი დაწერა, პატარა ევასთვის, დაუკვეთეს, ძირითადად სამი ფერი გამოიყენა: ოქროსფერი, წითელი და ლურჯი, რომელთა შერწყმა საოცარ სილამაზეს ქმნის, აღსაქმელადაც მსუბუქია.     ხატს ხელში ნაზად მაწოდებს, რადგან ლაქი ჯერ არ შეშრობია, შარავანდედს ლამაზი ორნამენტები ამშვენებს, ძალიან მეტყველია, ალბათ პატარა გოგოსაც მოეწონება მისი ანგელოზის ხატი, რომლის ავტორი მხატვარ-რესტავრატორი თამარ ჯიხვაშვილია.    პირველად ხატვის ნიჭი ბაღის მასწავლებელმა შეამჩნია, ძალიან უწყობდა ხელს, დასვამდა და ახატიებდა, თამარის დედას კი ეხვეწებოდა ყურადღება მიექციათ ამ ნიჭისთვის.  პროფესიის არჩევის დრო, რომ დადგა, ცოტა დაიბნა, აღმოჩნდა რომ ჯერ ფრანგული ენა აინტერესებდა, მერე სამედიცინო, სტომატალოგიის განხრით, თუმცა საბოლოოდ არჩევანი სამხატვრო აკადემიაზე შეაჩერა.    მანამდე კი ბებიასაგან ისწავლა ქარგვა, თავიდან ცხვირსახოცებზე, ხოლო, მე-7 კლასში იყო, პირველად, წმინდა გიორგის ხატი, რომ დაქარგა და თავისი სკოლის დირექტორს ...

ჩიტის რძე

,, ჩიტის რძე", მგონი ასე ქვია ამ ნამცხვარს და მე ბავშვობაში მაბრუნებს.     მისი პლიუსები: არ ჭირდება ბევრი მასალა, არის სწრაფად მოსამზადებელი, არ ითხოვს ცალკე კრემის მომზადებას, რადგან ხილფაფაც ყოფნის, ზემოდან კი ბეზეთი ირთვება.   მისი მინუსი-  ვისაც არ უყვარს ბეზე, კვერცხის ცილის სუნი და გემო მას,  ალბათ, არ მოეწონება. ნამცხვრის მოსამზადებლად საჭიროა დაახლოების 50-60 წუთი. მასალად საჭიროა:  კვერცხი 6 ცალი, შაქარი 2 ჩაის ჭიქა , კარაქი ( მარგარინი ) 250 გრამი, პურის ფქვილი 1 ჩაის ჭიქა , მაწონი ( რძე ) 1 ჩაის ჭიქა. ნიგოზი 1 ჩაის ჭიქა, 1 ჩაის კოვზი სოდა- ძმრით, ვანილი 1 შეკვრა,  შოკოლადი . მომზადების წესი:     ავთქვიფოთ კვერცხის გული 1 ჩაის ჭიქა  შაქართან ერთად, (ცილა მოვათავსოთ ცალკე ჭურჭელში )  ეს მასა კი გათეთრებამდე ვთქვიფოთ, დავუმატოთ  კარგად დარბილებული კარაქი, მაწონი, სოდა -ძმრით,  ვანილი, კაკაო, ნიგოზი, შევაზილოთ ფქვილი, (უნდა მივიღოთ ნაზი მასა, არაჟნის მაგვარი) მიღებული მოვათავსოთ...

სუნი

   ოთახში ვზივართ, სადაც ორი წელია აღარ ვმჯდარვართ, ძველი წლები მახსენდება, მაშინ ყველაფერი, კიდე უფრო სხვანაირად იყო, ეს ოთახი ბევრ ხალხს იტევდა. ოჯახის წევრებს თუ ახლო მეზობლებს, საღამოს ტელევიზორთან ჩამომსხდარებს, თუმცა, მერე, ასაკოვნები ამ ქვეყნიდან წავიდნენ, ახალგაზრდები კი ქვეყნიდან. სახლი ცარიელი დარჩა, ახლა აღარავინ ცხოვრობს.      12 წელია რაც წასული ვარო, ამბობს, ვუფიქრდები როგორ გაიპარა დრო ისე, რომ ვერ შევიგრძენი, არაფერში ჩანს, ჩემთვის, ეს დრო...    სამაგიეროდ, დაბრუნებულებს სულ მოუთქმელად ვაყოლებთ იქაურ ამბებს, როგორ ცხოვრობენ მასპინძლები თუ ჩასულები ქვეყნებში, რომლებიც, ჩვენგან, რკინის ფარდით იყო გამოყოფილი.   ადრე, მოყოლილ ამბებს, აქაურობას ვადარებდი, ჩვენს ყოველდღიურობას თუ წეს- ჩვეულებებს, ახლა აღარ, არ მაინტერესებს. ჩვენი ინდივიდუალიზმის დაკარგვა არ მინდა.    ოთახები დაალაგა, ახალი ფარდები დაკიდა, ჩამოტანილები, ახლა სისუფთავის სუნი დგასო, მეუბნება. მე ვერ ვგრძნობა. შემოდგომიდან მოყოლებული სუნი არ მიგრძვნია, გა...