К основному контенту

ნოემბრის დასასრული და ლენონის მუსიკის თანხლებით გასული დღე

    ,,ჯონს უყვარს იოკო,  იოკოს უყვარს ჯონი." 
  ჯონ ლენონის და ამ იაპონელი იოკო ონოს სიყვარულის ამბავი იცის მთელმა მსოფლიომ,  ეს წარწერა კი საწოლის თავზე ჰქონდათ გაკრული.



   რაღაც ხიბლში აღმოვჩნდი დღეს სიყვარულის, გრძნობის ხიბლში, რომელიც არ არის დამოკიდებული გონებაზე, სადაც ირიცხება აზროვნება და არსებობს მარტო გრძნობა, გულის კარნახი, მიზიდულობის ძალა, სურვილი და არავითარი სხვა, სხისი აზრი თუ საყოველთაოდ აღიარებული შეხედულებები. ამ გრძნობის მჯერა მაშინ, როცა არაფერს  არ ემორჩილება, იცის  რომ სურს ის და არავინ სხვა. 
   ხო კიდე, იოკო 7 წლით უფროსი ყოფილა ჯონ ლენონზე, ქართველი კაცის  გადასახედიდან ჯონს უარი რომ ეთქვა ასეთ დიდი ბედნიერებაზე, იმის გამო, რომ ის 7 წლით უფროსს ქალს ცოლად ვერ მოიყვანდა :D
   თუმცა, ამ ზაფხულზე მოკლული 23 ქალის ამბავი, ხომ  საშინელებაა, სერიულ მკვლელობას გავდა ეს ყველაფერი, ერთმანეთის მიყოლებით და მთელი საქართველოს მაშტაბით, ლიხს აქეთ და ლიხს იქით, ქალაქში თუ სოფელში, მეუღლის ან ყოფილი მეუღლის მკვლელობამ, კარგად აჩვენა ჩვენი საზოგადოების სავალალო მგომარეობა, აზროვნების კრახი, როგორ არა აქვს ქალს საკუთარი არჩევანის უფლება, ხოლო ხმის ამოღებისთვის ერთი ფაქტი კი არა  23 მსხვერპლი ყოფილა საჭირო. 

  ჩემი საყვარელი თვის დასასრული ამ მუსიკით გავილამაზე, იმედია განსაკუთრებული,  ლამაზი  ზამთარი დადგება ყველასთვის და დათბება გულის ფსკერზე. 
გვეცხოვროს სიყვარულით და სიყვარულისთვის. 




Комментарии

  1. "დათბება გულის ფსკერზე." რა კარგად თქვი!

    კარგი ზამთარი გვქონოდეს. :)

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. ხო, აი ეს როგორ მომეწონა მეც...:)
      ლამაზი პოსტი იყო.

      Удалить
  2. ნამდვილად თინი , კარგი და თბილი ზამთარი :)

    ОтветитьУдалить
  3. ირიი, როგორც ყოველთვის განსხვავებული და თბილი პოსტები შენი :*

    ვიმედოვნებ მართლას დათბება გულის ფსკერზე :*

    ОтветитьУдалить
  4. ვორდპრესზე რომ გადმობარგდე პოსტებითურთ არ ჯობია? :) უფრო მეტად გადევნებდი თვალყურს :)
    პ.ს. მშვენიერი პოსტი იყო :)

    ОтветитьУдалить
  5. მადლობა მარიკუნა , მიხარია რომ მოგეწონა :) გადმობარგებაზე აბა რა გითხრა :)

    ОтветитьУдалить

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

ფერები , ხაზები, ხატები

         ახლა წმინდა ევას ხატი დაწერა, პატარა ევასთვის, დაუკვეთეს, ძირითადად სამი ფერი გამოიყენა: ოქროსფერი, წითელი და ლურჯი, რომელთა შერწყმა საოცარ სილამაზეს ქმნის, აღსაქმელადაც მსუბუქია.     ხატს ხელში ნაზად მაწოდებს, რადგან ლაქი ჯერ არ შეშრობია, შარავანდედს ლამაზი ორნამენტები ამშვენებს, ძალიან მეტყველია, ალბათ პატარა გოგოსაც მოეწონება მისი ანგელოზის ხატი, რომლის ავტორი მხატვარ-რესტავრატორი თამარ ჯიხვაშვილია.    პირველად ხატვის ნიჭი ბაღის მასწავლებელმა შეამჩნია, ძალიან უწყობდა ხელს, დასვამდა და ახატიებდა, თამარის დედას კი ეხვეწებოდა ყურადღება მიექციათ ამ ნიჭისთვის.  პროფესიის არჩევის დრო, რომ დადგა, ცოტა დაიბნა, აღმოჩნდა რომ ჯერ ფრანგული ენა აინტერესებდა, მერე სამედიცინო, სტომატალოგიის განხრით, თუმცა საბოლოოდ არჩევანი სამხატვრო აკადემიაზე შეაჩერა.    მანამდე კი ბებიასაგან ისწავლა ქარგვა, თავიდან ცხვირსახოცებზე, ხოლო, მე-7 კლასში იყო, პირველად, წმინდა გიორგის ხატი, რომ დაქარგა და თავისი სკოლის დირექტორს აჩუქა. მოგვიანებით კერვაც შეისწავლა რადგან, ერთი პერიოდი, მოდელი

მიტევების დღე

    მიტევების და პატიების დღეა დღეს.    ჩვენი ეკლესია, მიუხედავად იმისა, რომ გვასწავლის  ყოველი დღე და ყოველი წუთი ერთმანეთის შენდობისათვის და სიყვარულისთვის  უნდა იყოს, ამისთვის ცალკე დღეც  გამოყო.   წირვის შემდეგ მამაომ შენდობის ლოცვები წაიკითხა, ყველას პატიება თხოვა,  ქადაგებისას სახარებიდან მოიყვანა მაგალითები: მეფემ შეუნდო ვალი თავის ქვეშემრდომს, ის  კი გამოვიდა და მისი მოვალე, რომელმაც ვერ შეძლო თანხის დაბრუნება, ციხეში ჩასვაო.     კარგი მაგალითი არ გამოადგა, მერე კი მეფემ ასწავლა ჭკუა იმ კაცს, თუმცა მას ვეღარაფერი უშველიდა რაკი საუკუნო გენიაში ჩავარდა.   ყოველ ნაბიჯზე, რომ სწავლობ ადამიანი კარგია, ახალს რომ აღმოაჩენ სხვაში სიკეთის და კარგის სახით, მერე შენც აიღებ, მიბაძავ და თუ კი ისწავლი მისგან კარგია, მოკლედ ზრდა არ უნდა შეწყვიტო ამ მხრივ. სიკეთეს კი კარგი თვისება აქვს ბევრ სიხარულს გაძლევს ცხოვრებაში, ხოლო ცოდვის ბუნება ასეთია: ის, რაღაც ცუდის  სახით გიბრუნდება ისევ, ამიტომ უნდა ვერიდოთ ცოდვას.  დღეს , შოთა ნიშნიანიძის ეს ლექსი გამახსენდა დილიდან და გულში ვიმ

სუნი

   ოთახში ვზივართ, სადაც ორი წელია აღარ ვმჯდარვართ, ძველი წლები მახსენდება, მაშინ ყველაფერი, კიდე უფრო სხვანაირად იყო, ეს ოთახი ბევრ ხალხს იტევდა. ოჯახის წევრებს თუ ახლო მეზობლებს, საღამოს ტელევიზორთან ჩამომსხდარებს, თუმცა, მერე, ასაკოვნები ამ ქვეყნიდან წავიდნენ, ახალგაზრდები კი ქვეყნიდან. სახლი ცარიელი დარჩა, ახლა აღარავინ ცხოვრობს.      12 წელია რაც წასული ვარო, ამბობს, ვუფიქრდები როგორ გაიპარა დრო ისე, რომ ვერ შევიგრძენი, არაფერში ჩანს, ჩემთვის, ეს დრო...    სამაგიეროდ, დაბრუნებულებს სულ მოუთქმელად ვაყოლებთ იქაურ ამბებს, როგორ ცხოვრობენ მასპინძლები თუ ჩასულები ქვეყნებში, რომლებიც, ჩვენგან, რკინის ფარდით იყო გამოყოფილი.   ადრე, მოყოლილ ამბებს, აქაურობას ვადარებდი, ჩვენს ყოველდღიურობას თუ წეს- ჩვეულებებს, ახლა აღარ, არ მაინტერესებს. ჩვენი ინდივიდუალიზმის დაკარგვა არ მინდა.    ოთახები დაალაგა, ახალი ფარდები დაკიდა, ჩამოტანილები, ახლა სისუფთავის სუნი დგასო, მეუბნება. მე ვერ ვგრძნობა. შემოდგომიდან მოყოლებული სუნი არ მიგრძვნია, გავცივდი და ყნოსვა დამიქვეითდა, მჯერა ამინდის ათბობ