1937

 

,,ტყიბულის რაიონული ფინგანი და ორპირის თემის აღმასკომი ყოველგვარ ძალას ხმარობენ იმზომად შემავიწროვონ რომ მღვდლობას თავი დავანებო მე ვარ უკიდურესად ღარიბი კაცი, ჩემი ოჯახი შედგება  ექვსი სულისგან :მე თვითონ, ცოლი და ოთხი მცირეწლოვანი შვილები 1)ვარდიკო 8 წ. 2) ქეთევანი 5 წ. 3)დავითი 4 წ.  4)გრიგოლი 3 წლის.

  ჩემი სიღარიბის ამბავი კარგად იცის  რაიონის მთავრობამ "

  წერს სოფელ ნაბოსლევის წმ. გიორგის ეკლესიის მღვედი აპოლონ ჯინჯიხაძე, რომელიც, ასევე, მღვდელმსახურებას იმ სოფლებშიც ასრულებდა სადაც, მოძღვარი არ იყო.

  ეს ის ავბედითი, კომუნისტური წლებია, როცა  რწმენა დანაშაულად ითვლებოდა.

,, ამ წელში შემაწერეს 56 კილო ხორცი ...

ეხლა შემაწერეს არამეურნეთა გახარჯული 363 მანეთი და თვით  დაბეგვრის 726 მანეთი სულ 1089 მანეთი. უწყების  ჩაბარებისთანავე ამიწერეს: 1)ტაშტი ,    2 )საწნახელი, 3) სახლი.

1930 წელს გადასახადში წამართვეს ერთი ცალი ხარი და ერთი ცხვარი მეტი აღარაფერი დამრჩენია. 

1931 წელში 280 მანეთში , რადგან ვერ შევძელი გადახდა ამიწერეს ერთი თვალი სახლი, ისლით დახურული.

1932 წელს შემაწერეს 180 მანეთი სამეურნეო გადასახადი და ობლიგაციის 100 მანეთი.
როცა ამ უკანასკნელი გადასახადის ცნობა მიეტანათ ჩემთან მე სახლში არ ვიყავი, უეცრად შევარდნილიყვნენ სახლში იარაღით ...
 ცოლი ძუძუს აწოვებდა დავითს შეწუხებულიყო და მოუბრუნებიათ დამსწრე მეზობლებს.
ჩემი მღვდლობის შემოსავალი იმოდენა თუ იქნება, რომ მარტო მჭადით შეიძლება ვასაზრდოვო ცოლი შვილი დიდი გაჭირვებით.
  ზემო აღნიშნულიდან გამომდინარე უმორჩილესად გთხოვთ ინებეთ რათა გათავისუფლებული ვიყო  შეწირული 1089 მანეთის გადასახადისაგან."

  მოძღვარი თავისი მდგომარეობის შესახებ, ამ წერილით, დახმარებას თხოვდა ლავრენტი ბერიას.
  

  აპოლონ ნიკიფორეს ძე ჯინჯიხაძე, დაბადებული 1894 წელს ტყიბულის რაიონის სოფელ ნაბოსლევში, 1937 წლის 27 ოქტომბერს გასამართლდა საქართველოს სსრ შინსახკომთან არსებული სამეულის მიერ, სისხლის სამართლის კოდექსის 58-ე 10 , 52-11 მუხლებით და მიესაჯა სასჯელის უმაღლესი ზომა დახვრეტა. განაჩენი სისრულეში მოყვანილი იქნა 1937 წლის 27 ნოემბერს.