ისევ ჩაფიქრდა ,
როგორც საერთოთ ხდებოდა მისი ფიქრის საგანი უფრო ცხოვრება იყო, საკუთარი თუ სხვისი ცხოვრება.
თუ სხვაზე ფიქრობდა წამდა , რომ მისი მოპარეს ყველაფერი ისე გაქურდეს , ცარიელი სიცარიელეში მიაგდეს.
ყველაზე მეტად ფიქრი შეზიზღდა.
სად არ მიყავდა ფიქრს და ბოლოს ხელმოცარულს სადღაც კუთხეში ააწეპებდა თან ისე, რომ საკუთარ თავს ვეღარაფერს უმტკიცებდა .
სიცარიელეში ცარიელმა ცხოვრებამ დატოვა.
დრო კი თავისთვის ჩქარობდა. უკან არაფერს აბრუნებდა, მოგონებები კი მკვლელები იყვნენ მხოლოდ და ბევრს არც არაფერს ტოვებდნენ : სიმარტოვეს , ეჭვს და რაც ყველაზე მეტად წყინდა იმედებს აცამტვერებდნენ.
თეთრი და ძალიან მსუბუქი ეგონა ტვირთი , რომელსა ეჭიდებოდა.
ეგონა მხოლოდ...
შეთავაზეს ფერები მუქი , ხასიათები უჟმური , გარემო ცუდი, ცხოვრებად მონათლეს და საკუთრად მიიღეო უთხრეს.
არჩევანი დაუტოვეს არა-ფერი .
ცხოვრება კი ჩქარობდა , სულ ჩქარობდა . გარბოდა , გამორბოდა , ღელავდა , შფოთავდა, უხაროდა და მას გვერდს უვლიდა.ისე რა შეუნჩნევლად გაჰქონდა.
 |
| (ეს ყინულის კაცები, რომლებიც იმყოფებიან დნობის პროცესში, გამოხატავენ თურმე იმ ადამიანებს, რომლებიც მუდმივად ფიქრობენ ცხოვრებაზე.) |
რა კარგია იროოოოო
ОтветитьУдалить