კარგი წესი დავიმკივდრე, რადგან დილით სამსახურში მისვლა პირველს მიწევს, მუშაობას სასიამოვნო მუსიკის ფონზე ვიწყებ. მერე, კარგად დაწყებული დღე კარგად სრულდება, ნაყოფიერი გამოდის, თუმცა ცოტას ვიღლები. გარდა ამისა მიმდინარე პოლიტიკური მოვლენებით ვეღარაფრით ვეღარ ვინტერესდები. ტელევიზორს ვერ კი არა და უფრო არ ვუყურებ, არ ვკითხულობ პრესას, თითქოს ვცდილობ ინტერნეტით მაინც მივადევნო თვალი ქვეყნის საშინაო თუ საგარეო მოვლენებს, მაგრამ აქაც არ გამომდის. ფაქტია, რომ აშკარად დავშორდი ამ სფეროს და მოვლენების პოლიტიკურ ჭრილში განხილვას, ამიტომ მიჭირს ვისაუბრო ახალი მთავრობის მუშაობის ეფექტურობაზე, ხოლო რაც შეეხება უკეთესობიკსენ ცვლილებების დანახვას, ჯერ ალბათ მაინც ადრეა ამაზე საუბარი, მეტი დროა საჭირო, თუმცა მე მაინც ვერაფერს ვამჩნევ ჯერ სასიკეთოს, ხოლო ავღანეთში დაღუპული ქართველი სამხედროების ამბავი კი ძალიან მომხვდა გულზე და ძალიან შემეცოდნენ. მერე ქალაქში საუბრობდნენ ფულისთვის არიან წასულები და რა პატრიოტიზმი ან გმირობა ეგ არისო. ტელევიზორში კი ასეთ განხცადებებს აკეთებდნენ ხელისუფლების წევრები ცოტაც და ახალ წესზე გადავდივართ სადაც ქართველები, უკვე ტრენინგებს ჩაატარებენ და უფრი პატივში ვიქნებითო.
აშკარა სიკვდილზე წასვლა ღმერთო, რა ძნელია, არავინ იცის იქ ნაღმზე აფეთქდება, ბრმა ტყვია მოკლავს თუ ვიღაც კამიკაძის ( კამიკაძე სიტყვასიტყვით ნიშნავს ღმერთების ქარს) ახირებას ემსხვერპლება და მაინც მიდიან თავიანთი ოჯახებისთვის ან კარიერისთვის, თავისი ცხოვრებისთვის და უარს არ ამბობენ. ისე სამხედრო ფორმა არ მიყვარს, მაგალითად არასოდეს მომწონებია ბიჭი მაგ ფომრაში. ასე მგონია ვისაც ფორმა აცვია, ყველას ერთი სახე აქვს. კაცი რომ ვყოფილიყავი, ალბათ ჯარში არ წავიდოდი. მომისმენია ისტორიები, როდესაც ინვალიდდებიან და ასეთ შემთხვევაში შეყვარებულისთვის ნაყიდი ბეჭედი და ლეპტოპი აზრს კარგავდა.
მე არც ქმარს არ გავუშვებდი ჯარში. ესეც ჩემი წესია.
დილის მუსიკით დაწყებამ კი ძალიან გაამართლა, იქამდე რომ წინა საღამოს ვარჩევ კიდეც, რომელი მელოდიებით გავილამაზო ახალი დღის დაწყება და რომ მეთელი დღე ვგრძნობდე დადებით ემოციას.
 |
| ფოტოს ავტორი -ნათია აფხაიძე |
Комментарии
Отправить комментарий