ისე ჩანს, თითქოს ბლოგი მივატოვე, ამის გახსენებაზეც კი გული მწყდება, ახლა კი დროა თავი ვიმართლო, სხვათაშორის არ მიყვარს თავის მართლება, თუმცა ამ ბოლოს დავრწმუნდი, რომ ზოგ სიტუაციაში აუცილებელია, თორემ ძალიან დამნაშავესავით გამოსული რჩები.
ახლა რაც შეეხება თავის მართლებას-ერთი ის, რომ დრო აღარ მრჩება, მეორეც ვიღლები და მერე მეზარება. მოკლედ, რა უფრო სწორია არ ვიცი .ასე კი გამოვიდა. ახლა ძალიან მინდა ცურვა ამ ბოლოს აკვიატებული მაქვს ეს სურვილი. ცურვა არ ვიცი და ისე ძალიან მინდება შემეძლოს და ვცურავდე. განსაკუთრებით როცა საუბარს იწყებენ თემებზე, რომელიც მე არ მეხება და არ მაინტერესებს ვხვდები, რომ სადღაც მივდივარ, უფრო სწორად მივცურავ.
სამსახურში ამ ბოლოს დაჩემდათ ჩემთვის უინტერესო თემებზე საუბარი, მე კი ვერ ვისმენ. პატარა ბავშვის კვება და მსგავსი საკითხები, ალბათ ახლა მეც თოთო შვილიანი რომ ვიყო, განუწყვეტლივ ვისაუბრებდი მასზე, მის კვებაზე, მის აღზრდაზე. შეიძლება ზედმეტიც მომსვლოდა. ჩვენს საქმეში ასე ქვია საქმე N ესა და ეს და მეც უინტერესო საუბარს ასე ვეცლები, როცა ვიღაც მირეკავს და მეკითხება საქმე N ამა და ამაზე რა ხდებაო და ერთ საქმეზე განაწილებისას შემეშალა, მერე სანამ არ გამოსწორდა ვნერვიულობდი, შინაგანად სულ განვიცდიდი, ყოველდღე ვფიქრობდი, რომ ეს აუცილებლად ამ დღეს უნდა გამომესწორებინა, ყველას ამაზე ველაპარაკებოდი იქამდე, რომ ბოლოს მეუბნებოდნენ კარგი ვის არ შეშლიაო. მეგონა ეს ყველაზე დიდი შეცდომა იყო და რომ ასეთი შეცდომა არ უნდა მომსვლოდა. ორჯერ თბილისში დარეკვა დამჭირდა თითქოს სწორდებოდა პროგრამულად ,მაგრამ შედეგი არ იყო, დღეს კი საბოლოოდ გამოსწორდა და მეც დავისვენე. მაშინ წყლის ზედაპირის სასიამოვნო ხმა ვიგრძენი და ვიფიქრე რა კარგია -თქო სიმშვიდე და თავისუფალი სუნთქვა და ცურვა, როცა იცი და თამამად ცურავ.
ახლა რაც შეეხება თავის მართლებას-ერთი ის, რომ დრო აღარ მრჩება, მეორეც ვიღლები და მერე მეზარება. მოკლედ, რა უფრო სწორია არ ვიცი .ასე კი გამოვიდა. ახლა ძალიან მინდა ცურვა ამ ბოლოს აკვიატებული მაქვს ეს სურვილი. ცურვა არ ვიცი და ისე ძალიან მინდება შემეძლოს და ვცურავდე. განსაკუთრებით როცა საუბარს იწყებენ თემებზე, რომელიც მე არ მეხება და არ მაინტერესებს ვხვდები, რომ სადღაც მივდივარ, უფრო სწორად მივცურავ.
სამსახურში ამ ბოლოს დაჩემდათ ჩემთვის უინტერესო თემებზე საუბარი, მე კი ვერ ვისმენ. პატარა ბავშვის კვება და მსგავსი საკითხები, ალბათ ახლა მეც თოთო შვილიანი რომ ვიყო, განუწყვეტლივ ვისაუბრებდი მასზე, მის კვებაზე, მის აღზრდაზე. შეიძლება ზედმეტიც მომსვლოდა. ჩვენს საქმეში ასე ქვია საქმე N ესა და ეს და მეც უინტერესო საუბარს ასე ვეცლები, როცა ვიღაც მირეკავს და მეკითხება საქმე N ამა და ამაზე რა ხდებაო და ერთ საქმეზე განაწილებისას შემეშალა, მერე სანამ არ გამოსწორდა ვნერვიულობდი, შინაგანად სულ განვიცდიდი, ყოველდღე ვფიქრობდი, რომ ეს აუცილებლად ამ დღეს უნდა გამომესწორებინა, ყველას ამაზე ველაპარაკებოდი იქამდე, რომ ბოლოს მეუბნებოდნენ კარგი ვის არ შეშლიაო. მეგონა ეს ყველაზე დიდი შეცდომა იყო და რომ ასეთი შეცდომა არ უნდა მომსვლოდა. ორჯერ თბილისში დარეკვა დამჭირდა თითქოს სწორდებოდა პროგრამულად ,მაგრამ შედეგი არ იყო, დღეს კი საბოლოოდ გამოსწორდა და მეც დავისვენე. მაშინ წყლის ზედაპირის სასიამოვნო ხმა ვიგრძენი და ვიფიქრე რა კარგია -თქო სიმშვიდე და თავისუფალი სუნთქვა და ცურვა, როცა იცი და თამამად ცურავ.
Комментарии
Отправить комментарий