К основному контенту

რაჭული ამბები

    მომენატრა მთები და მთებიდან ამდგარი ნისლები .
     რაჭა მომენატრა.

     შარშან სოფლიდან, რომ ჩამოვედი თამარმა მომწერა: ,,ბლოგზე რაჭის ამბებს ველოდიო". ალბათ, მაშინ არ მსურდა რამე დამეწერა რაჭაზე, თუმცა ახლაც, ახალი რა უნდა ვთქვა მასზე, ყველამ იცის მისი საოცარი ჰაერი, წყალი და ბუნება (როცა ახალი დაბრუნებული ვარ რაჭიდან, განსაკუთრებული ჟანგის გემო აქვს აქაურ წყალს და კარგა ხანს მიყვება ეს გემო, სანამ არ შევეჩვევი.) თამარის ნათქვამი მის მერე ჩამრჩა და აი, დღემდე მომყვება.

    სოფლის მოგონება უფრო ბავშვობას უკავშირდება, ახლაც ჩამესმის გზაზე მიმავალი ურმის ხმა, მალე, დაცლილ სოფლებში, ეს ხმა სანატრელი იქნება ალბათ. მახსოვს ბაბუაჩემს ცალუღელა ურემი და ერთი ხარი ყავდა, რომელსაც კვირია ერქვა, სახელი მის დაბადების დღეს უკავშირდებოდა, კვირას დაბადებულა. ხბოს ბუცუცქელა ერქვა, ეს სახელი კი რით დაიმსახურა იმ ხბომ, ნამდვილად არ ვიცი. ის კი ზუსტად ვიცი, სამწუხაროდ, ჩვენს ოჯახში მეურნეობა აღარ გაგრძელდება, თან ისე, რომ ხარს კვირის დღეები, ხბოებს ასეთი უცნაური სახელები დაარქვან, თუმცა ასეთივე მდგომარეობა ახლა მთელ სოფელშია. ხარი კი კაცისთვის ერთგული მეგობარი ყოფილა მუდამ, სოფელში ის აუცილებელია და სიძლიერეს ნიშნავს. ის ედგა გვერდით, როცა ზამთრისთვის შეშა ჩამოჰქონდა ტყიდან ან ყურძენი ამოჰქონდა მეზობელ სოფელში გაშენებული ვენახიდან.

    კვირია ბაბუაჩემთან ერთად მოკვდა. მერე ამბობდნენ იგრძნო პატრონის სიკვდილიო. დღეს უკვე, ალბათ, ადამიანისთვისაც უჩვეულო ერთგულება ახასიათებდა იმ ხარს, ჭკვიანი იყოვო ასე იხსენებდნენ. ძველ ფოტოალბომში შემონახულია სურათი ხართან.

  წელს ისეთი გრილი ზაფხულია, მთებში, შეიძლება ითქვას, სიცივეც კია. რაჭაში ახლა ტემპერატურა 15 -იდან 20 გრადუსამდე მერყეობს, ამინდი ღრუბლიანია, ტენიანობა 79% ნამდვილად გიზგიზა ბუხრის და ცხელი ლობიანის ამინდია. გამოდის, რომ მაინც რაჭის ამინდია.















Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

ფერები , ხაზები, ხატები

         ახლა წმინდა ევას ხატი დაწერა, პატარა ევასთვის, დაუკვეთეს, ძირითადად სამი ფერი გამოიყენა: ოქროსფერი, წითელი და ლურჯი, რომელთა შერწყმა საოცარ სილამაზეს ქმნის, აღსაქმელადაც მსუბუქია.     ხატს ხელში ნაზად მაწოდებს, რადგან ლაქი ჯერ არ შეშრობია, შარავანდედს ლამაზი ორნამენტები ამშვენებს, ძალიან მეტყველია, ალბათ პატარა გოგოსაც მოეწონება მისი ანგელოზის ხატი, რომლის ავტორი მხატვარ-რესტავრატორი თამარ ჯიხვაშვილია.    პირველად ხატვის ნიჭი ბაღის მასწავლებელმა შეამჩნია, ძალიან უწყობდა ხელს, დასვამდა და ახატიებდა, თამარის დედას კი ეხვეწებოდა ყურადღება მიექციათ ამ ნიჭისთვის.  პროფესიის არჩევის დრო, რომ დადგა, ცოტა დაიბნა, აღმოჩნდა რომ ჯერ ფრანგული ენა აინტერესებდა, მერე სამედიცინო, სტომატალოგიის განხრით, თუმცა საბოლოოდ არჩევანი სამხატვრო აკადემიაზე შეაჩერა.    მანამდე კი ბებიასაგან ისწავლა ქარგვა, თავიდან ცხვირსახოცებზე, ხოლო, მე-7 კლასში იყო, პირველად, წმინდა გიორგის ხატი, რომ დაქარგა და თავისი სკოლის დირექტორს ...

ჩიტის რძე

,, ჩიტის რძე", მგონი ასე ქვია ამ ნამცხვარს და მე ბავშვობაში მაბრუნებს.     მისი პლიუსები: არ ჭირდება ბევრი მასალა, არის სწრაფად მოსამზადებელი, არ ითხოვს ცალკე კრემის მომზადებას, რადგან ხილფაფაც ყოფნის, ზემოდან კი ბეზეთი ირთვება.   მისი მინუსი-  ვისაც არ უყვარს ბეზე, კვერცხის ცილის სუნი და გემო მას,  ალბათ, არ მოეწონება. ნამცხვრის მოსამზადებლად საჭიროა დაახლოების 50-60 წუთი. მასალად საჭიროა:  კვერცხი 6 ცალი, შაქარი 2 ჩაის ჭიქა , კარაქი ( მარგარინი ) 250 გრამი, პურის ფქვილი 1 ჩაის ჭიქა , მაწონი ( რძე ) 1 ჩაის ჭიქა. ნიგოზი 1 ჩაის ჭიქა, 1 ჩაის კოვზი სოდა- ძმრით, ვანილი 1 შეკვრა,  შოკოლადი . მომზადების წესი:     ავთქვიფოთ კვერცხის გული 1 ჩაის ჭიქა  შაქართან ერთად, (ცილა მოვათავსოთ ცალკე ჭურჭელში )  ეს მასა კი გათეთრებამდე ვთქვიფოთ, დავუმატოთ  კარგად დარბილებული კარაქი, მაწონი, სოდა -ძმრით,  ვანილი, კაკაო, ნიგოზი, შევაზილოთ ფქვილი, (უნდა მივიღოთ ნაზი მასა, არაჟნის მაგვარი) მიღებული მოვათავსოთ...

სუნი

   ოთახში ვზივართ, სადაც ორი წელია აღარ ვმჯდარვართ, ძველი წლები მახსენდება, მაშინ ყველაფერი, კიდე უფრო სხვანაირად იყო, ეს ოთახი ბევრ ხალხს იტევდა. ოჯახის წევრებს თუ ახლო მეზობლებს, საღამოს ტელევიზორთან ჩამომსხდარებს, თუმცა, მერე, ასაკოვნები ამ ქვეყნიდან წავიდნენ, ახალგაზრდები კი ქვეყნიდან. სახლი ცარიელი დარჩა, ახლა აღარავინ ცხოვრობს.      12 წელია რაც წასული ვარო, ამბობს, ვუფიქრდები როგორ გაიპარა დრო ისე, რომ ვერ შევიგრძენი, არაფერში ჩანს, ჩემთვის, ეს დრო...    სამაგიეროდ, დაბრუნებულებს სულ მოუთქმელად ვაყოლებთ იქაურ ამბებს, როგორ ცხოვრობენ მასპინძლები თუ ჩასულები ქვეყნებში, რომლებიც, ჩვენგან, რკინის ფარდით იყო გამოყოფილი.   ადრე, მოყოლილ ამბებს, აქაურობას ვადარებდი, ჩვენს ყოველდღიურობას თუ წეს- ჩვეულებებს, ახლა აღარ, არ მაინტერესებს. ჩვენი ინდივიდუალიზმის დაკარგვა არ მინდა.    ოთახები დაალაგა, ახალი ფარდები დაკიდა, ჩამოტანილები, ახლა სისუფთავის სუნი დგასო, მეუბნება. მე ვერ ვგრძნობა. შემოდგომიდან მოყოლებული სუნი არ მიგრძვნია, გა...