ჩემი ნოემბერი როგორია იცით? ძალიან თბილი, ცხელი ქაფქა ყავით და ლიმონიანი ჩაით გაჯერებული, შებინდებისას ბევრი სეირნობებით სავსე, ფეხებში გამხმარი, ფერადი ფოთლების ხრაშუნით.
აღარ ვაგრძელებ კამათს, აღარ მაინტერესებს რას ამბობენ ან რას იტყვიან, ვდგები და მივდივარ.
აღარ ვაგრძელებ კამათს, აღარ მაინტერესებს რას ამბობენ ან რას იტყვიან, ვდგები და მივდივარ.
მიყვარს ასეთი მკვეთრი გადაწყვეტილებები და არავინ თქვას რომ ნაუცბათევია, მე ვფირობ, რომ პირიქით, ბევრი ფიქრის შედეგია, როცა ფიქრობ ეს გზა აირჩიო თუ ის გზა. მერე ფიქრი გბეზრდება, თუ თავი გტკივდება ან ხვდები, რომ მაინც ვერ გადაწყვეტ რომელი? დგები და მიდიხარ იქ, საითკენაც გული უფრო გექაჩება. გულის ხმა ყველაზე კარგი ხმაა ალბათ, საკუთარ თავთანაც გამართლებული, გავყევი გულის ხმას? ყოველთვის არა და დავრჩი გულდაწყვეტილი.
იცით რაზე ვფიქრობდი დღეს? რამდენი ადამიანი ცხოვრობს ამქვეყნად უსიყვარულოდ , ნეტა ბევრი თუ ცოტა ? თუ არავინ ? მგონი არავინ. თუმცა, ვიღაც ხომ მაინც უყვართ, ადამიანი ან თავის კატა ან ძაღლი , რა ვიცი ვიღაც ხომ უყვართ!
რა მნიშვნელობა აქვს სხვას ვინ უყვარს, თუმცა დღეს ვფიქრობდი ერთ ქალზე, რომელიც სამსახურში რაღაცას გვეჩხუბებოდა, ადამინს, რომელსაც ვიღაც უყვარს ასე არ მოიქცევა -თქო. ამაში დარწმუნებული ვარ. ასე კი უამრავი ადამიანი ჩხუბობს და იმდენად არა ესთეტიურად იქცევა, გვერდიდან რომ უყურებდეს მის თავს ალბათ ზიზღს იგრძნობს საკუთარი თავისადმი. ძალიან ვფილოსოფოსობ? არა, ასე არ მინდა, უბრალოდ ვფიქრობ ადამიანი, რომელიც თავშეკავებულია, აკონტროლებს საკუთარ ემოციებს, მოთმინების ანუ დათმენის უნარი გააჩნია, ის განსაკუთრებული ხასიათის მატარებელია.
რა მნიშვნელობა აქვს სხვას ვინ უყვარს, თუმცა დღეს ვფიქრობდი ერთ ქალზე, რომელიც სამსახურში რაღაცას გვეჩხუბებოდა, ადამინს, რომელსაც ვიღაც უყვარს ასე არ მოიქცევა -თქო. ამაში დარწმუნებული ვარ. ასე კი უამრავი ადამიანი ჩხუბობს და იმდენად არა ესთეტიურად იქცევა, გვერდიდან რომ უყურებდეს მის თავს ალბათ ზიზღს იგრძნობს საკუთარი თავისადმი. ძალიან ვფილოსოფოსობ? არა, ასე არ მინდა, უბრალოდ ვფიქრობ ადამიანი, რომელიც თავშეკავებულია, აკონტროლებს საკუთარ ემოციებს, მოთმინების ანუ დათმენის უნარი გააჩნია, ის განსაკუთრებული ხასიათის მატარებელია.
<3 ველოდები შემოდგომას.
ОтветитьУдалитьალბათ შენც, და შენს ყვითელ შარფს გადმოიღებ გარდერობიდან.
ადამიანებს მოთმინების უნარის გამოსამუშავებლად დიდი ხანი გვჭირდება, ხანდახან გვავიწყდება, რომ საკუთარ თავზე უნდა ვიმუშაოთ, ამას ემატება ჩვენი ემოციურობა და ა.შ. :) მეც ასეთი ფიქრები მიჩნდება ხოლმე შენი აღწერილი სიტუაციის დროს. :) :)