К основному контенту

შალომ

   როლფიკა  ახლა 31 წლისაა.  საქართველოდან რომ წაიყვანეს ოთხის იყო, თავის სამშობლოში დაბრუნდა ისრაელში, თავისი სამშობლოდან, საქართველოდან და დღეს იქ ქართველი ებრაელია. ცხოვრობს თელავივში, მუშაობს ბანკში და უკვე მე-8 წელია ცალკეა გადასული, თავის ბინაში. დიდი ხანია ოცნებად ქონდა საქართველოში ჩამოსვლა.

   ოცნებაც ახდა და მოვიდა სახლში სადაც მისი ბებია, ბაბუა, დედა, მამა და სხვა ნათესავები ცხოვრობდნენ.
   -შალომ, გვესალმება, დღიურში უწერია მისამართები, ერთ- ერთი გელათის ქუჩაცაა, რომელსაც  იმ დროს, როცა მისი მშობლები აქ ცხოვრობდნენ,   ჯაფარიძის ქუჩა ერქვა, ტურისტების ჯგუფთან ერთადაა, ქუთაისში სულ 2 საათით, აქედან სვანეთში, შემდეგ ზუგდიდში მიდიან.  უნდა, ყველა ის ქუჩა თუ სახლი ნახოს, სადაც თვითონ და მისი ოჯახის წევრები ცხოვრობდნენ. ქართულად თავისუფლად მეტყველებს, აინტერესებს ყველაფერი, ვინ ვის იცნობდა და როგორ ახსოვთ, უხარია აქაც ზუსტად ის ემოცია რომ ხვდება, რომელიც მასშია, რამაც ჩამოიყვანა ამ ქვეყანაში. მადლობას იხდის, მადლობას,  სახლის კარის გაღებისთვის. სული კმაყოფილი აქვს, რომ აქ არის და ამ ამბებს ისმენს.



    ძველ ამბებს იხსენებენ, მისი მშობლები ნონა და ალიკა, როგორ ხვდებოდნენ მალულად ერთმანეთს მეზობელ ეზოში, როგორი გამორჩეული სილამაზის დედა ყავდა და რა ახლო მეგობრობა და მეზობლობა გააჩნდათ აქაურებთან, ორი შვილი გააჩინა ამ ქვეყანაში, როლფიკა და  თამუნა, ახლა თამუნას 3 შვილი ყავს, დედასავით ლამაზია, მასაც საოცრად უნდა საქართველოს ნახვა და  გეგმავენ,  რომ მომავალში უფრო დიდი ხნით ჩამოვიდნენ.

     ალბომში მისი დიდი ბებიას და ბაბუას ფოტოს ვპოულობთ, როცა ისრაელში წავიდნენ სამახსოვროდ დაგვიტოვეს, მეც მახსოვს ბებია,  მარო, ექთანი იყო, იუმორის კარგი გრძნობა ქონდა, ბევრი ვიცინეთ ხუმრობით რომ მოგვიყვა, მის თავს გადამხდარი ერთი შემთხვევა, როცა მედიდურად ჩაირა ჯაფარიძის ქუჩა და ყველა მას უყურებდა, ის კი ფიქრობდა, ალბათ ისე ლამაზად გამოვიყურები თვალს ვერ მაშორებენო, მხოლოდ მილიციასთან ჩასულმა დაიხედა თავის სხეულზე და მაშინ შენიშნა , რომ კაბის გადმოცმა დავიწყია და პერანგით მიდიოდა სამსახურში. ბაბუას სამსონი ერქვა სამხედრო დაწესებულებაში მუშაობდა, ქაშერის დაყენება უყვარდა. მარგო და სამსონი ერთმანეთის მამიდაშვილ-ბიძაშვილები იყვენენ. ორივე იმყოფებოდა ადრე ქორწინებაში, არ ვიცი რა მიზეზით დაშორდნენ მეუღლეებს. ყავდათ თავიანთი შვილები ცალ -ცალკე, ერთად კი არა. შაბათისთვის განსაკუთრებულ კერძს ამზადებდნენ, ღუმელში შემწვარი ქათამი კართოფილთან ერთად, რომლის ბარკალი და გემრიელი კარტოფილები ჩემი ლუკმაც ხდებოდა, რადგან ყოველთვის გვიკითხავდნენ . 


    ნონას და ალიკას  ხელის მოწერის ფოტოც გვაქვს , ძალიან უხარია როლფიკას ეს ამბები ბევრს სურათებს იღებს ჩვენთანაც და ამ ფოტოებსაც უღებს სურათებს. ცოტა დრო აქვს უნდა აზერბაიჯანის ქუჩაზეც მოასწროს ასვლა. ჩვენ დიდი სიყვარულით მოკითხვას ვუთვლით ნონას, ზურგჩანთიდან მორიდებით იღებს ისერუსალიმში ნაყიდ წმინდანების გამოსახულებიან სამაჯურს და ბოდიშს იხდის მცირე საჩუქარზე,  შავ ღვინოს ვატნევთ და ვხვდებით, რომ მადლობას, მხოლოდ სახლის კარის გაღებისთვის არა,  გულის გაღებისთვის გვიხდიან. 
  

Комментарии

  1. რა ტკბილი, ადამიანური ისტორიაა! :* ძალიან ღირებული!
    ბედნიერები არიან, რომ მოგონებების ცოცხალ შემნახველებად და მასპინძლებად თქვენ ეგულებით. თქვენთვისაც ბედნიერებაა ასეთი ახლობლების ყოლა.

    ОтветитьУдалить
  2. რა თბილი და ტკბილი ისტორიაა, ირი, მადლობა გაზიარებისთვის.
    საქართველო ყოველთვის გამორჩეული იყო თავისი ადამიანურობით და იმედი მაქვს, ყოველთვის ასე იქნება. ჯერ არავინ მინახავს, საქართველოში ეცხოვროს და იქიდან ცუდი მოგონებებით წასულიყოს.

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. სოფი, მეც სულ მინდოდა ის, ჩვენი ურთიერთობა და სითბო, რაც გვქონდა ამ ჩვენს მეზობლეთან და მეგობრებთან, დამეწერა , გამომეხატა.

      Удалить
  3. guli amichka am istoriam. saqartveloshi dabadebuli da gazrdili var magram rolfikas msgavsi gancdebi arasdros makvs roca chamovdivar.

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. ტომა ჩემთვისაც რაღაცით იყო მოულოდნელი,თუმცა ძალიან სასიხარული იყო ეს ემოცია , ჩვენ ყოველთვის გვახსოსვ ეს ხალხი, არ ვივიწყებთ ერთად გატარებულ დღეებს . მისთვისაც ეს ის წარსულია, რომელსაც უკავშირდება მისი ბავშობა , ყველა ის ისტორია, რაც მის მშობლებს , ბებიას , ბაბუას გადახდენია თავს და რომელსაც არ ივიწყებს.

      Удалить

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

ფერები , ხაზები, ხატები

         ახლა წმინდა ევას ხატი დაწერა, პატარა ევასთვის, დაუკვეთეს, ძირითადად სამი ფერი გამოიყენა: ოქროსფერი, წითელი და ლურჯი, რომელთა შერწყმა საოცარ სილამაზეს ქმნის, აღსაქმელადაც მსუბუქია.     ხატს ხელში ნაზად მაწოდებს, რადგან ლაქი ჯერ არ შეშრობია, შარავანდედს ლამაზი ორნამენტები ამშვენებს, ძალიან მეტყველია, ალბათ პატარა გოგოსაც მოეწონება მისი ანგელოზის ხატი, რომლის ავტორი მხატვარ-რესტავრატორი თამარ ჯიხვაშვილია.    პირველად ხატვის ნიჭი ბაღის მასწავლებელმა შეამჩნია, ძალიან უწყობდა ხელს, დასვამდა და ახატიებდა, თამარის დედას კი ეხვეწებოდა ყურადღება მიექციათ ამ ნიჭისთვის.  პროფესიის არჩევის დრო, რომ დადგა, ცოტა დაიბნა, აღმოჩნდა რომ ჯერ ფრანგული ენა აინტერესებდა, მერე სამედიცინო, სტომატალოგიის განხრით, თუმცა საბოლოოდ არჩევანი სამხატვრო აკადემიაზე შეაჩერა.    მანამდე კი ბებიასაგან ისწავლა ქარგვა, თავიდან ცხვირსახოცებზე, ხოლო, მე-7 კლასში იყო, პირველად, წმინდა გიორგის ხატი, რომ დაქარგა და თავისი სკოლის დირექტორს აჩუქა. მოგვიანებით კერვაც შეისწავლა რადგან, ერთი პერიოდი, მოდელი

მიტევების დღე

    მიტევების და პატიების დღეა დღეს.    ჩვენი ეკლესია, მიუხედავად იმისა, რომ გვასწავლის  ყოველი დღე და ყოველი წუთი ერთმანეთის შენდობისათვის და სიყვარულისთვის  უნდა იყოს, ამისთვის ცალკე დღეც  გამოყო.   წირვის შემდეგ მამაომ შენდობის ლოცვები წაიკითხა, ყველას პატიება თხოვა,  ქადაგებისას სახარებიდან მოიყვანა მაგალითები: მეფემ შეუნდო ვალი თავის ქვეშემრდომს, ის  კი გამოვიდა და მისი მოვალე, რომელმაც ვერ შეძლო თანხის დაბრუნება, ციხეში ჩასვაო.     კარგი მაგალითი არ გამოადგა, მერე კი მეფემ ასწავლა ჭკუა იმ კაცს, თუმცა მას ვეღარაფერი უშველიდა რაკი საუკუნო გენიაში ჩავარდა.   ყოველ ნაბიჯზე, რომ სწავლობ ადამიანი კარგია, ახალს რომ აღმოაჩენ სხვაში სიკეთის და კარგის სახით, მერე შენც აიღებ, მიბაძავ და თუ კი ისწავლი მისგან კარგია, მოკლედ ზრდა არ უნდა შეწყვიტო ამ მხრივ. სიკეთეს კი კარგი თვისება აქვს ბევრ სიხარულს გაძლევს ცხოვრებაში, ხოლო ცოდვის ბუნება ასეთია: ის, რაღაც ცუდის  სახით გიბრუნდება ისევ, ამიტომ უნდა ვერიდოთ ცოდვას.  დღეს , შოთა ნიშნიანიძის ეს ლექსი გამახსენდა დილიდან და გულში ვიმ

ტარხუნის პეროგი

    ტარხუნის პეროგი  ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი კერძია. მიყვარს ის, ნაზი გემო, რასაც მას ტარხუნა სძენს, ასე რომ, ეს კერძი მათვისაა ვისაც უყვარს ტარხუნის გემო და არომატი.  მასალად საჭიროა :  ერთი კონა ტარხუნა, 4,5 თავი ხახვი, 8 ცალი კვერცხი, 200 გრამი ყველი, ფენოვანი ცომი ,  ცომი შესაძლოა ვიყიდოთ მზა ფენოვანი  ან თავად მოვამზადოთ. ასევე კარგია ნახევრად ფენოვანი ცომი, რომელსაც პირადად მე ვანიჭებ უპირატესობას , ფენოვან ცომთან შედარებით და მას შემდეგნაირად ვამზადებ, ჩვენი პეროგისთვის საკმარისი იქნება ნახევრი კილო ფქვილი, რომელსაც დავუმატებთ მარილს, შაქარს (გემოვნებით) და 10 გრამ დროჟს, ცომს კარგად მოვზელთ თბილ წყალში და როცა ამოვა გავაბრტყელებთ და გადავუსმევთ ერბოს ,,ონა". გადაკეცილს გავაჩერებთ 20 წუთი, შემდეგ გავყოფთ ნაწილებად.   მომზადებს წესი       მოვხაშოთ 7კვერცხი და დავჭრათ, ასევე დავჭრათ ხახვი, ტარხუნა, ხოლო ყველი გავხეხოთ. ამ პერიოდში ჩავრთოთ ღუმელი, რომ მოასწროს  180 გრადუსზე გაცხელება ავიღოთ ცომის ერთი ნაწილი გავაბრტყელოთ და დავდოთ ნელ-თბილ ჟარონაზე, (გამოგვა