როლფიკა ახლა 31 წლისაა. საქართველოდან რომ წაიყვანეს ოთხის იყო, თავის სამშობლოში დაბრუნდა ისრაელში, თავისი სამშობლოდან, საქართველოდან და დღეს იქ ქართველი ებრაელია. ცხოვრობს თელავივში, მუშაობს ბანკში და უკვე მე-8 წელია ცალკეა გადასული, თავის ბინაში. დიდი ხანია ოცნებად ქონდა საქართველოში ჩამოსვლა.
ოცნებაც ახდა და მოვიდა სახლში სადაც მისი ბებია, ბაბუა, დედა, მამა და სხვა ნათესავები ცხოვრობდნენ.
-შალომ, გვესალმება, დღიურში უწერია მისამართები, ერთ- ერთი გელათის ქუჩაცაა, რომელსაც იმ დროს, როცა მისი მშობლები აქ ცხოვრობდნენ, ჯაფარიძის ქუჩა ერქვა, ტურისტების ჯგუფთან ერთადაა, ქუთაისში სულ 2 საათით, აქედან სვანეთში, შემდეგ ზუგდიდში მიდიან. უნდა, ყველა ის ქუჩა თუ სახლი ნახოს, სადაც თვითონ და მისი ოჯახის წევრები ცხოვრობდნენ. ქართულად თავისუფლად მეტყველებს, აინტერესებს ყველაფერი, ვინ ვის იცნობდა და როგორ ახსოვთ, უხარია აქაც ზუსტად ის ემოცია რომ ხვდება, რომელიც მასშია, რამაც ჩამოიყვანა ამ ქვეყანაში. მადლობას იხდის, მადლობას, სახლის კარის გაღებისთვის. სული კმაყოფილი აქვს, რომ აქ არის და ამ ამბებს ისმენს.
-შალომ, გვესალმება, დღიურში უწერია მისამართები, ერთ- ერთი გელათის ქუჩაცაა, რომელსაც იმ დროს, როცა მისი მშობლები აქ ცხოვრობდნენ, ჯაფარიძის ქუჩა ერქვა, ტურისტების ჯგუფთან ერთადაა, ქუთაისში სულ 2 საათით, აქედან სვანეთში, შემდეგ ზუგდიდში მიდიან. უნდა, ყველა ის ქუჩა თუ სახლი ნახოს, სადაც თვითონ და მისი ოჯახის წევრები ცხოვრობდნენ. ქართულად თავისუფლად მეტყველებს, აინტერესებს ყველაფერი, ვინ ვის იცნობდა და როგორ ახსოვთ, უხარია აქაც ზუსტად ის ემოცია რომ ხვდება, რომელიც მასშია, რამაც ჩამოიყვანა ამ ქვეყანაში. მადლობას იხდის, მადლობას, სახლის კარის გაღებისთვის. სული კმაყოფილი აქვს, რომ აქ არის და ამ ამბებს ისმენს.
ძველ ამბებს იხსენებენ, მისი მშობლები ნონა და ალიკა, როგორ ხვდებოდნენ მალულად ერთმანეთს მეზობელ ეზოში, როგორი გამორჩეული სილამაზის დედა ყავდა და რა ახლო მეგობრობა და მეზობლობა გააჩნდათ აქაურებთან, ორი შვილი გააჩინა ამ ქვეყანაში, როლფიკა და თამუნა, ახლა თამუნას 3 შვილი ყავს, დედასავით ლამაზია, მასაც საოცრად უნდა საქართველოს ნახვა და გეგმავენ, რომ მომავალში უფრო დიდი ხნით ჩამოვიდნენ.
ალბომში მისი დიდი ბებიას და ბაბუას ფოტოს ვპოულობთ, როცა ისრაელში წავიდნენ სამახსოვროდ დაგვიტოვეს, მეც მახსოვს ბებია, მარო, ექთანი იყო, იუმორის კარგი გრძნობა ქონდა, ბევრი ვიცინეთ ხუმრობით რომ მოგვიყვა, მის თავს გადამხდარი ერთი შემთხვევა, როცა მედიდურად ჩაირა ჯაფარიძის ქუჩა და ყველა მას უყურებდა, ის კი ფიქრობდა, ალბათ ისე ლამაზად გამოვიყურები თვალს ვერ მაშორებენო, მხოლოდ მილიციასთან ჩასულმა დაიხედა თავის სხეულზე და მაშინ შენიშნა , რომ კაბის გადმოცმა დავიწყია და პერანგით მიდიოდა სამსახურში. ბაბუას სამსონი ერქვა სამხედრო დაწესებულებაში მუშაობდა, ქაშერის დაყენება უყვარდა. მარგო და სამსონი ერთმანეთის მამიდაშვილ-ბიძაშვილები იყვენენ. ორივე იმყოფებოდა ადრე ქორწინებაში, არ ვიცი რა მიზეზით დაშორდნენ მეუღლეებს. ყავდათ თავიანთი შვილები ცალ -ცალკე, ერთად კი არა. შაბათისთვის განსაკუთრებულ კერძს ამზადებდნენ, ღუმელში შემწვარი ქათამი კართოფილთან ერთად, რომლის ბარკალი და გემრიელი კარტოფილები ჩემი ლუკმაც ხდებოდა, რადგან ყოველთვის გვიკითხავდნენ .
ნონას და ალიკას ხელის მოწერის ფოტოც გვაქვს , ძალიან უხარია როლფიკას ეს ამბები ბევრს სურათებს იღებს ჩვენთანაც და ამ ფოტოებსაც უღებს სურათებს. ცოტა დრო აქვს უნდა აზერბაიჯანის ქუჩაზეც მოასწროს ასვლა. ჩვენ დიდი სიყვარულით მოკითხვას ვუთვლით ნონას, ზურგჩანთიდან მორიდებით იღებს ისერუსალიმში ნაყიდ წმინდანების გამოსახულებიან სამაჯურს და ბოდიშს იხდის მცირე საჩუქარზე, შავ ღვინოს ვატნევთ და ვხვდებით, რომ მადლობას, მხოლოდ სახლის კარის გაღებისთვის არა, გულის გაღებისთვის გვიხდიან.
რა ტკბილი, ადამიანური ისტორიაა! :* ძალიან ღირებული!
ОтветитьУдалитьბედნიერები არიან, რომ მოგონებების ცოცხალ შემნახველებად და მასპინძლებად თქვენ ეგულებით. თქვენთვისაც ბედნიერებაა ასეთი ახლობლების ყოლა.
ნამდვილად თინი.
Удалитьრა თბილი და ტკბილი ისტორიაა, ირი, მადლობა გაზიარებისთვის.
ОтветитьУдалитьსაქართველო ყოველთვის გამორჩეული იყო თავისი ადამიანურობით და იმედი მაქვს, ყოველთვის ასე იქნება. ჯერ არავინ მინახავს, საქართველოში ეცხოვროს და იქიდან ცუდი მოგონებებით წასულიყოს.
სოფი, მეც სულ მინდოდა ის, ჩვენი ურთიერთობა და სითბო, რაც გვქონდა ამ ჩვენს მეზობლეთან და მეგობრებთან, დამეწერა , გამომეხატა.
Удалитьguli amichka am istoriam. saqartveloshi dabadebuli da gazrdili var magram rolfikas msgavsi gancdebi arasdros makvs roca chamovdivar.
ОтветитьУдалитьტომა ჩემთვისაც რაღაცით იყო მოულოდნელი,თუმცა ძალიან სასიხარული იყო ეს ემოცია , ჩვენ ყოველთვის გვახსოსვ ეს ხალხი, არ ვივიწყებთ ერთად გატარებულ დღეებს . მისთვისაც ეს ის წარსულია, რომელსაც უკავშირდება მისი ბავშობა , ყველა ის ისტორია, რაც მის მშობლებს , ბებიას , ბაბუას გადახდენია თავს და რომელსაც არ ივიწყებს.
Удалить