К основному контенту

მოპარული დრო

    დავამთავრე თუ არა ერთი წიგნის კითხვა, იქვე  მეორე დავიწყე, რომელიც კარგა ხანია რიგში დგას, საახალწლოდ ვიყიდე და მის მერე ვერ წავიკითხე,  რადგან არ მიყვარს ერთი წიგნიდან მეორეზე გადახტომა, ამიტომ მერჩივნა დაწყებული დამემთავრებინა, სხვა კი მერე დამეწყო.
   მერე ვფიქრობდი ქმარი და შვილი, რომ მყავდეს ასე ინტენსიურად ხომ ვერ შევძლებდი ჩემი სურვილების ასრულებას - თქო. თუმცა კითხვას მაინც არ მოვწყდებოდი. მაშინაც მექნებოდა წიგნი წამოწყებული და აუცილებლად მოვიპარავდი დროს მისი წაკითხვისათვის.



     რამადენიმე წლის წინ ყველა წუწუნებდა, რომ კითხვის მოყვარულთა რიცხვმა იკლო (რომელიც ბევრი  მანამდეც არ იქნებოდა ) და რომ წიგნი არ იყიდებოდა,  მიზეზი ისიც იყო ალბათ, რომ მისი მაღაზიაც არ იყო ჩვენს ქალაქში, სადაც ახალი გამოცემები იქნებოდა. ახლა კი ,,ბიბლუსი"  არა მგონია კლიენტთა სიმცირეს უჩიოდეს.
   მანამდე ბუკინისტებთან დაეხეტებოდნენ კითხვის მოყვარულნი და მერე 1 ლარად შეძენილ ბალზაკს ან 2 ლარად ნაყიდ მერიმეს უსწორებდნენ ყდას ან პირველ  გვერდს აწეპებდნენ, ახალ თეთრ ფურცელს აკრავდნენ ძველი მეპატრონის სახელის დასაფარად და  მის ადგილას ახალი სახელი და გვარი ჩნდებოდა. უკვე გახუმებულ ფურცლებში კი   მისი პატრონის დამოკიდებულებაც იგრძნობოდა წიგნისადმი, ალბათ. 
 ,, 50 წიგნი, რომელიც უნდა წაიკითხო სანამ ცოცხალი ხარ" აქცია გრძელდება ანუ აღმოჩნდა, რომ 50 -ის წაკითხვა არ კმარა ერთი სიცოცხლისთვის, მეტის წაკითხვაა საჭირო. ამ აქციის მონაწილე ნაწილობრივ მეც ვიყავი, და მისი გაგრძელებაც მიხარია 50 წიგნი კიდე უნდა გამოვიდეს, გარდა ამისა გაზეთ ,,კვირის პალიტრასთან" ერთად გამოსული წიგნმა შეილება ახალი მკითხველებიც გააჩინა.

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

ფერები , ხაზები, ხატები

         ახლა წმინდა ევას ხატი დაწერა, პატარა ევასთვის, დაუკვეთეს, ძირითადად სამი ფერი გამოიყენა: ოქროსფერი, წითელი და ლურჯი, რომელთა შერწყმა საოცარ სილამაზეს ქმნის, აღსაქმელადაც მსუბუქია.     ხატს ხელში ნაზად მაწოდებს, რადგან ლაქი ჯერ არ შეშრობია, შარავანდედს ლამაზი ორნამენტები ამშვენებს, ძალიან მეტყველია, ალბათ პატარა გოგოსაც მოეწონება მისი ანგელოზის ხატი, რომლის ავტორი მხატვარ-რესტავრატორი თამარ ჯიხვაშვილია.    პირველად ხატვის ნიჭი ბაღის მასწავლებელმა შეამჩნია, ძალიან უწყობდა ხელს, დასვამდა და ახატიებდა, თამარის დედას კი ეხვეწებოდა ყურადღება მიექციათ ამ ნიჭისთვის.  პროფესიის არჩევის დრო, რომ დადგა, ცოტა დაიბნა, აღმოჩნდა რომ ჯერ ფრანგული ენა აინტერესებდა, მერე სამედიცინო, სტომატალოგიის განხრით, თუმცა საბოლოოდ არჩევანი სამხატვრო აკადემიაზე შეაჩერა.    მანამდე კი ბებიასაგან ისწავლა ქარგვა, თავიდან ცხვირსახოცებზე, ხოლო, მე-7 კლასში იყო, პირველად, წმინდა გიორგის ხატი, რომ დაქარგა და თავისი სკოლის დირექტორს აჩუქა. მოგვიანებით კერვაც შეისწავლა რადგან, ერთი პერიოდი, მოდელი

მიტევების დღე

    მიტევების და პატიების დღეა დღეს.    ჩვენი ეკლესია, მიუხედავად იმისა, რომ გვასწავლის  ყოველი დღე და ყოველი წუთი ერთმანეთის შენდობისათვის და სიყვარულისთვის  უნდა იყოს, ამისთვის ცალკე დღეც  გამოყო.   წირვის შემდეგ მამაომ შენდობის ლოცვები წაიკითხა, ყველას პატიება თხოვა,  ქადაგებისას სახარებიდან მოიყვანა მაგალითები: მეფემ შეუნდო ვალი თავის ქვეშემრდომს, ის  კი გამოვიდა და მისი მოვალე, რომელმაც ვერ შეძლო თანხის დაბრუნება, ციხეში ჩასვაო.     კარგი მაგალითი არ გამოადგა, მერე კი მეფემ ასწავლა ჭკუა იმ კაცს, თუმცა მას ვეღარაფერი უშველიდა რაკი საუკუნო გენიაში ჩავარდა.   ყოველ ნაბიჯზე, რომ სწავლობ ადამიანი კარგია, ახალს რომ აღმოაჩენ სხვაში სიკეთის და კარგის სახით, მერე შენც აიღებ, მიბაძავ და თუ კი ისწავლი მისგან კარგია, მოკლედ ზრდა არ უნდა შეწყვიტო ამ მხრივ. სიკეთეს კი კარგი თვისება აქვს ბევრ სიხარულს გაძლევს ცხოვრებაში, ხოლო ცოდვის ბუნება ასეთია: ის, რაღაც ცუდის  სახით გიბრუნდება ისევ, ამიტომ უნდა ვერიდოთ ცოდვას.  დღეს , შოთა ნიშნიანიძის ეს ლექსი გამახსენდა დილიდან და გულში ვიმ

სუნი

   ოთახში ვზივართ, სადაც ორი წელია აღარ ვმჯდარვართ, ძველი წლები მახსენდება, მაშინ ყველაფერი, კიდე უფრო სხვანაირად იყო, ეს ოთახი ბევრ ხალხს იტევდა. ოჯახის წევრებს თუ ახლო მეზობლებს, საღამოს ტელევიზორთან ჩამომსხდარებს, თუმცა, მერე, ასაკოვნები ამ ქვეყნიდან წავიდნენ, ახალგაზრდები კი ქვეყნიდან. სახლი ცარიელი დარჩა, ახლა აღარავინ ცხოვრობს.      12 წელია რაც წასული ვარო, ამბობს, ვუფიქრდები როგორ გაიპარა დრო ისე, რომ ვერ შევიგრძენი, არაფერში ჩანს, ჩემთვის, ეს დრო...    სამაგიეროდ, დაბრუნებულებს სულ მოუთქმელად ვაყოლებთ იქაურ ამბებს, როგორ ცხოვრობენ მასპინძლები თუ ჩასულები ქვეყნებში, რომლებიც, ჩვენგან, რკინის ფარდით იყო გამოყოფილი.   ადრე, მოყოლილ ამბებს, აქაურობას ვადარებდი, ჩვენს ყოველდღიურობას თუ წეს- ჩვეულებებს, ახლა აღარ, არ მაინტერესებს. ჩვენი ინდივიდუალიზმის დაკარგვა არ მინდა.    ოთახები დაალაგა, ახალი ფარდები დაკიდა, ჩამოტანილები, ახლა სისუფთავის სუნი დგასო, მეუბნება. მე ვერ ვგრძნობა. შემოდგომიდან მოყოლებული სუნი არ მიგრძვნია, გავცივდი და ყნოსვა დამიქვეითდა, მჯერა ამინდის ათბობ