К основному контенту

დღე დღევანდელი

    ,,დღე დღევანდელი ფიქრია მხოლოდ, მომავალზე და წარსეულზე ფიქრი" ახლა არ მახსოვს ვის ეკუთვნის ეს ლექსი, არ მახსოვს სად და როდის წავიკითხე.  დღეს გონებაში ამომიტივტივდა ეს სიტყვები და მთელი დღე ვიმეორებდი.

   სამსახურში ფიქრის დრო მქონდა, რადგან ინტერნეტი იყო გათიშული. ინტერნეტის შეფერხება კი მთელი სამუშაო პროცესის შეფერხებას ნიშნავს. ვეღარც ბეჭდავ, ვეღაცრ პროგრამაში შედიხარ, ასე რომ ვთქათ, ხელებ წაჭრილი ხარ (დედაჩემი საყვარელი გამოთქმაა, როცა საქმის გაკეთებისას რაიმე ხელის შემშლელი ფაქტორი არსებობს), როცა საქმეებში ვარ ჩაფლული, ფიქრის დრო აღარ მრჩება, რაღაც რუტუნას მივყვები და  დღეც გადის.

   ადრე წამოვედი, ცოტა დრო მქონდა, გზად წიგნების მაღაზიში შევიარე. მიყვარს, რომ ათვალიერებ და ათვალიერე, ეძებ და იქექები, გინდა ახალი აღმოაჩინო და მიყვარს იმ  სიხარულის შეგრძნება ახალი წიგნის წაკითხვით, რომ არის გამოწვეული.  ლიცეუმის და სტუდენტობის პერიოდში შაუმიანზე დავდიოდი ბიბილიოთეკებში, ერთი საბავშვო ბიბლიოთეკა იყო, საიდანაც საბავშვო ენციკლოპედიის მე -12 ტომი გამომქონდა, იქვე ვკითხულობდი, ვიწერდი, ხოლო მეორე- დიდების, საიდანაც სახლში მატნევდნენ წიგნებს.  ასეთი კარგი წიგნების მაღაზიები მაშინ არ იყო, უფრო ძველი - მაღაზიებიც და გამომცემლობებიც, ბიბლიოთეკარები ისე მცნობდნენ, მათ ახლობლად ვითვლებოდი, ერთხელაც დახმარება მთხოვეს ჩემი ბიბილიოთეკიდან, ჩემი უნივერსიტეტელის მიერ, ნანათხოვარი წიგნის დაბრუნებაში. მახსოვს ვნახე ის გოგო და დანაბარებიც გადავეცი, როგორც ვიცი წიგნიც დააბრუნა. ჩემი სტუდენტობის ბოლო პერიოდში ფასიანი გახდა ბიბლიოთეკა, გაწევრიანებისთვის 3 ლარს ვიხდიდი და ბიბლიოთეკის საბუთსაც მაძლევდნენ, ის საბუთი ახლაც შენახული მაქვს. 

  მაღაზიაში მოხუცი კაცი შემოვიდა, ასაკში მეტი უკეთესი რა უნდა აკეთო? იჯდე და იკითხო. ახალ- ახალი გამოცემები ეძებო, ოცნებები რომ არ შეწყვიტო და რაც შეიძლება გვიან ან იქნებ, იყო მოხუცი, მაგრამ  სულაც არ დაბერდე. ახლოს რომ მივედი შევნიშნე ,,გემრიელად" ილუსტრირებულ კულინარიის წიგნს ათვალიერებდა. სიმპათიური ბიჭი შემოვიდა და წარმოვიდგინე, რა საინტერესო მომენტია წიგნის მაღაზიაში გაცნობილი საინტერესო ბიჭი, რომელსაც ყავს საყვარელი ავტორი, რომელზეც სიამოვნებით საუბრობს და გმირი- მისი ხასიათიას მატარებელიც კი არის, ეძებს ადამიანს, რომელიც გაჭრილი ვაშლივით ემგვანება წიგნებში ამოკითხულ ტიპს, თუმცა მან კარებიდან დაიყვირა 2014 წელს გამოსული კოდექსის წიგნი თუ გაქვთო. აქ  ძლიერი სქესის წარმომადგენლებს ნაკლებად შევხდებით. ბიჭი მკითხველები ძალიან ცოტანი არიან. ჩვენთან, ვაძლევ თავს უფლებას ვთქვა, რომ  ალბათ დედები, ბიჭებს კითხვას არ აყვარებენ, ამიტომაც არიან მამაკაცების დიდი ნაწილი ასე დაბალ დონეზე მდგომნი, მცირე ნაწილია მხოლოდ, ვინც ნაკითხია და ვისაც ეს ინტელექტი შინაგან კულტურასთან კარგად აქვს შეზავებული.  არა და რა კარგია წიგნიერება, რომ ეტყობა ადამიანს. ეს ჩანს მის ქცევაში, მოქმედებაში, საუბარში, ურთიერთობებში იკვეთება, მის გვერდით თავს  კარგად გრძნობ, ცხოვრებაში ეს მასაც ეხმარება და მის გვერდით მყოფ ადამიანებსაც.

Комментарии

  1. rogor mikvars shaumianis patara biblioteka! studentobashi mec xshirad vikavi mand... chven is taoba vart, gakinul sajaroshi rom vmecadineobdit da zogjer bibliotekarebi sacavshi ver shediodnen, sibneleao :( arc wikipediadan vamzadebdit sakursoebs da arc internetidan vakopirebdit, xelit vcerdit :)

    ОтветитьУдалить
  2. me mikvars sheni blogis kitxva , xshirad vstumrob xolme :)

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. <3 dzalian mikharia :) akhla blogrollshi mkavkhar da akhali postebi ar gamomepareba :)

      Удалить

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

ფერები , ხაზები, ხატები

         ახლა წმინდა ევას ხატი დაწერა, პატარა ევასთვის, დაუკვეთეს, ძირითადად სამი ფერი გამოიყენა: ოქროსფერი, წითელი და ლურჯი, რომელთა შერწყმა საოცარ სილამაზეს ქმნის, აღსაქმელადაც მსუბუქია.     ხატს ხელში ნაზად მაწოდებს, რადგან ლაქი ჯერ არ შეშრობია, შარავანდედს ლამაზი ორნამენტები ამშვენებს, ძალიან მეტყველია, ალბათ პატარა გოგოსაც მოეწონება მისი ანგელოზის ხატი, რომლის ავტორი მხატვარ-რესტავრატორი თამარ ჯიხვაშვილია.    პირველად ხატვის ნიჭი ბაღის მასწავლებელმა შეამჩნია, ძალიან უწყობდა ხელს, დასვამდა და ახატიებდა, თამარის დედას კი ეხვეწებოდა ყურადღება მიექციათ ამ ნიჭისთვის.  პროფესიის არჩევის დრო, რომ დადგა, ცოტა დაიბნა, აღმოჩნდა რომ ჯერ ფრანგული ენა აინტერესებდა, მერე სამედიცინო, სტომატალოგიის განხრით, თუმცა საბოლოოდ არჩევანი სამხატვრო აკადემიაზე შეაჩერა.    მანამდე კი ბებიასაგან ისწავლა ქარგვა, თავიდან ცხვირსახოცებზე, ხოლო, მე-7 კლასში იყო, პირველად, წმინდა გიორგის ხატი, რომ დაქარგა და თავისი სკოლის დირექტორს აჩუქა. მოგვიანებით კერვაც შეისწავლა რადგან, ერთი პერიოდი, მოდელი

მიტევების დღე

    მიტევების და პატიების დღეა დღეს.    ჩვენი ეკლესია, მიუხედავად იმისა, რომ გვასწავლის  ყოველი დღე და ყოველი წუთი ერთმანეთის შენდობისათვის და სიყვარულისთვის  უნდა იყოს, ამისთვის ცალკე დღეც  გამოყო.   წირვის შემდეგ მამაომ შენდობის ლოცვები წაიკითხა, ყველას პატიება თხოვა,  ქადაგებისას სახარებიდან მოიყვანა მაგალითები: მეფემ შეუნდო ვალი თავის ქვეშემრდომს, ის  კი გამოვიდა და მისი მოვალე, რომელმაც ვერ შეძლო თანხის დაბრუნება, ციხეში ჩასვაო.     კარგი მაგალითი არ გამოადგა, მერე კი მეფემ ასწავლა ჭკუა იმ კაცს, თუმცა მას ვეღარაფერი უშველიდა რაკი საუკუნო გენიაში ჩავარდა.   ყოველ ნაბიჯზე, რომ სწავლობ ადამიანი კარგია, ახალს რომ აღმოაჩენ სხვაში სიკეთის და კარგის სახით, მერე შენც აიღებ, მიბაძავ და თუ კი ისწავლი მისგან კარგია, მოკლედ ზრდა არ უნდა შეწყვიტო ამ მხრივ. სიკეთეს კი კარგი თვისება აქვს ბევრ სიხარულს გაძლევს ცხოვრებაში, ხოლო ცოდვის ბუნება ასეთია: ის, რაღაც ცუდის  სახით გიბრუნდება ისევ, ამიტომ უნდა ვერიდოთ ცოდვას.  დღეს , შოთა ნიშნიანიძის ეს ლექსი გამახსენდა დილიდან და გულში ვიმ

სუნი

   ოთახში ვზივართ, სადაც ორი წელია აღარ ვმჯდარვართ, ძველი წლები მახსენდება, მაშინ ყველაფერი, კიდე უფრო სხვანაირად იყო, ეს ოთახი ბევრ ხალხს იტევდა. ოჯახის წევრებს თუ ახლო მეზობლებს, საღამოს ტელევიზორთან ჩამომსხდარებს, თუმცა, მერე, ასაკოვნები ამ ქვეყნიდან წავიდნენ, ახალგაზრდები კი ქვეყნიდან. სახლი ცარიელი დარჩა, ახლა აღარავინ ცხოვრობს.      12 წელია რაც წასული ვარო, ამბობს, ვუფიქრდები როგორ გაიპარა დრო ისე, რომ ვერ შევიგრძენი, არაფერში ჩანს, ჩემთვის, ეს დრო...    სამაგიეროდ, დაბრუნებულებს სულ მოუთქმელად ვაყოლებთ იქაურ ამბებს, როგორ ცხოვრობენ მასპინძლები თუ ჩასულები ქვეყნებში, რომლებიც, ჩვენგან, რკინის ფარდით იყო გამოყოფილი.   ადრე, მოყოლილ ამბებს, აქაურობას ვადარებდი, ჩვენს ყოველდღიურობას თუ წეს- ჩვეულებებს, ახლა აღარ, არ მაინტერესებს. ჩვენი ინდივიდუალიზმის დაკარგვა არ მინდა.    ოთახები დაალაგა, ახალი ფარდები დაკიდა, ჩამოტანილები, ახლა სისუფთავის სუნი დგასო, მეუბნება. მე ვერ ვგრძნობა. შემოდგომიდან მოყოლებული სუნი არ მიგრძვნია, გავცივდი და ყნოსვა დამიქვეითდა, მჯერა ამინდის ათბობ