К основному контенту

არაფრის მთქმელი, ყავიანი პოსტი

შაბათი დილის პოსტი , ყავასთან დამეგობრების.

 მისი არომატით გაჟღენთილია ეს დილა.
 ფოტოები , მხოლოდ ყავის. 




ყავის დილიან და ყავის საღამოიან დღეებს შორის, ყავის შუადღეები და ყავიანი შეხვედრებია.
 ყველაფერი მაინც მისით  იწყება , დილაც, ურთიერთობაც , მერე გეკითხებიან :
- უკვე ყავაზეც დაგპატიჟა?
    ელოდები და როცა მოიტანენ გრძნობ, რომ თითქოს უხერხულობა გაქრა, რაღაც შეივსო ან უბრალოდ დაგეხმარა, რადგან ზოგჯერ მას თვალს არიდებ და მისკენ აპარებ , ფინჯანის კედლებს ეთამაშები, მერე ტუჩთან მიგაქვს და სადღაც, დროის ამ მონაკვეთში, ატყუებ და ნამდვილ განცდებს იპარავ , რომ დამალო, ყავის ფინჯანში ჩამალო, ღრმად, ფსკერზე ჩაუშვა.
 იქნებ მერე ამოქექო კიდეც , ახლა კი ...




 ზოგჯერ კი, ყავის ფინჯანით ხელში, ოთახებში დადიხარ, ფიქრებით :
 დღეები მენანება , რადგან ცარიელია.
 რაა ეს,   უხილავი ძაფები, რომ ვერ მოვიშორე ,იხლართები.
 საათის წიკწიკიც არ წყდება , მიყვარდეს მაინც, მისი  მოსმენა.

Комментарии

  1. ახლა გვერდით მიდევს ყავის ფინჯანი და ნება-ნება ვსვამ, რომ არ დამთავრდეს. სამსახურში მეორედაც ვსვამ 3-4 საათზე, ამ დროს რაღაცნაირად მეძინება და ვდუნდები.

    აჭარაში ამბობენ "კოფეს" :))

    ბევრი ყავის სურნელიანი, მხიარული დღე შენ! <3 <3

    ОтветитьУдалить
    Ответы
    1. თინი, ზოგჯერ მარტოობის მეგობარი ხდება ყავა, ძირითადად კი მარტოს მისი დალევა არ მიყვარს, ის სიტუაცია მიყვარს რაც მის ირგვლივ, თითქოს მისი არომატის ჯადოსნობით, იქმნება.

      Удалить
    2. "მარტოობისაა ჰანგები. მოვლენღა ის ფარშავანგები?"
      მეც ორივე, მარტო წყნარად დალევა და ფიქრი და სიტუაციაში მირთმევა სხვებთან ერთად.
      პლეხანოვზე ლუკა პოლარეს კაფეა, სადაც მე და ლაშას ფანჯარასთან დასაჯდომი გვაქვს ამოჩემებული. ხანდახან დილით ვსვამთ ხოლმე იქ ყავას და ვუყურებთ თითქმის ცარიელ ქუჩას, თუ ღრუბლიანი და ქარიანი ამინდია, ხომ მთლად შეყუჟვა გამოგვდის. :) როცა აქ იქნები, წავიდეთ. <3

      Удалить
  2. იმ დღეს ერთი მეგობარი ამბობდა, ვინ იყოს ნეტავ ის დალოცვილი, ვინც ყავა აღმოაჩინა პირველადო. სასწაული სასმელია მართლაც. ადამიანებს აახლოებს, ხანაც აშორებს და როგორც შენ გიწერია, ზოგჯერ გრძნობების ჩამალვაც შეგიძლია მათში.

    რა კარგი გოგო ხარ, ირი!

    ადრე მიყვარდა თურქული ყავა, ზოგი ბერძნულს ეძახის, ცოტა უცნაურგემოიანია.
    ახლა მხოლოდ ხსნადს ვსვამ რძით.

    ОтветитьУдалить
  3. ყავის დიდი მოყვარული არ ვარ ირი, ხომ იცი? მაგრამ თქვენთან ერთად სამსახურში ძალიან მიყვარს ყავის დალევა :) კარგია შესვენებისას მითუმეტეს ზამთარში ცხელი არომატული სითხის მიღება :)

    ОтветитьУдалить

Отправить комментарий

Популярные сообщения из этого блога

ფერები , ხაზები, ხატები

         ახლა წმინდა ევას ხატი დაწერა, პატარა ევასთვის, დაუკვეთეს, ძირითადად სამი ფერი გამოიყენა: ოქროსფერი, წითელი და ლურჯი, რომელთა შერწყმა საოცარ სილამაზეს ქმნის, აღსაქმელადაც მსუბუქია.     ხატს ხელში ნაზად მაწოდებს, რადგან ლაქი ჯერ არ შეშრობია, შარავანდედს ლამაზი ორნამენტები ამშვენებს, ძალიან მეტყველია, ალბათ პატარა გოგოსაც მოეწონება მისი ანგელოზის ხატი, რომლის ავტორი მხატვარ-რესტავრატორი თამარ ჯიხვაშვილია.    პირველად ხატვის ნიჭი ბაღის მასწავლებელმა შეამჩნია, ძალიან უწყობდა ხელს, დასვამდა და ახატიებდა, თამარის დედას კი ეხვეწებოდა ყურადღება მიექციათ ამ ნიჭისთვის.  პროფესიის არჩევის დრო, რომ დადგა, ცოტა დაიბნა, აღმოჩნდა რომ ჯერ ფრანგული ენა აინტერესებდა, მერე სამედიცინო, სტომატალოგიის განხრით, თუმცა საბოლოოდ არჩევანი სამხატვრო აკადემიაზე შეაჩერა.    მანამდე კი ბებიასაგან ისწავლა ქარგვა, თავიდან ცხვირსახოცებზე, ხოლო, მე-7 კლასში იყო, პირველად, წმინდა გიორგის ხატი, რომ დაქარგა და თავისი სკოლის დირექტორს აჩუქა. მოგვიანებით კერვაც შეისწავლა რადგან, ერთი პერიოდი, მოდელი

მიტევების დღე

    მიტევების და პატიების დღეა დღეს.    ჩვენი ეკლესია, მიუხედავად იმისა, რომ გვასწავლის  ყოველი დღე და ყოველი წუთი ერთმანეთის შენდობისათვის და სიყვარულისთვის  უნდა იყოს, ამისთვის ცალკე დღეც  გამოყო.   წირვის შემდეგ მამაომ შენდობის ლოცვები წაიკითხა, ყველას პატიება თხოვა,  ქადაგებისას სახარებიდან მოიყვანა მაგალითები: მეფემ შეუნდო ვალი თავის ქვეშემრდომს, ის  კი გამოვიდა და მისი მოვალე, რომელმაც ვერ შეძლო თანხის დაბრუნება, ციხეში ჩასვაო.     კარგი მაგალითი არ გამოადგა, მერე კი მეფემ ასწავლა ჭკუა იმ კაცს, თუმცა მას ვეღარაფერი უშველიდა რაკი საუკუნო გენიაში ჩავარდა.   ყოველ ნაბიჯზე, რომ სწავლობ ადამიანი კარგია, ახალს რომ აღმოაჩენ სხვაში სიკეთის და კარგის სახით, მერე შენც აიღებ, მიბაძავ და თუ კი ისწავლი მისგან კარგია, მოკლედ ზრდა არ უნდა შეწყვიტო ამ მხრივ. სიკეთეს კი კარგი თვისება აქვს ბევრ სიხარულს გაძლევს ცხოვრებაში, ხოლო ცოდვის ბუნება ასეთია: ის, რაღაც ცუდის  სახით გიბრუნდება ისევ, ამიტომ უნდა ვერიდოთ ცოდვას.  დღეს , შოთა ნიშნიანიძის ეს ლექსი გამახსენდა დილიდან და გულში ვიმ

სუნი

   ოთახში ვზივართ, სადაც ორი წელია აღარ ვმჯდარვართ, ძველი წლები მახსენდება, მაშინ ყველაფერი, კიდე უფრო სხვანაირად იყო, ეს ოთახი ბევრ ხალხს იტევდა. ოჯახის წევრებს თუ ახლო მეზობლებს, საღამოს ტელევიზორთან ჩამომსხდარებს, თუმცა, მერე, ასაკოვნები ამ ქვეყნიდან წავიდნენ, ახალგაზრდები კი ქვეყნიდან. სახლი ცარიელი დარჩა, ახლა აღარავინ ცხოვრობს.      12 წელია რაც წასული ვარო, ამბობს, ვუფიქრდები როგორ გაიპარა დრო ისე, რომ ვერ შევიგრძენი, არაფერში ჩანს, ჩემთვის, ეს დრო...    სამაგიეროდ, დაბრუნებულებს სულ მოუთქმელად ვაყოლებთ იქაურ ამბებს, როგორ ცხოვრობენ მასპინძლები თუ ჩასულები ქვეყნებში, რომლებიც, ჩვენგან, რკინის ფარდით იყო გამოყოფილი.   ადრე, მოყოლილ ამბებს, აქაურობას ვადარებდი, ჩვენს ყოველდღიურობას თუ წეს- ჩვეულებებს, ახლა აღარ, არ მაინტერესებს. ჩვენი ინდივიდუალიზმის დაკარგვა არ მინდა.    ოთახები დაალაგა, ახალი ფარდები დაკიდა, ჩამოტანილები, ახლა სისუფთავის სუნი დგასო, მეუბნება. მე ვერ ვგრძნობა. შემოდგომიდან მოყოლებული სუნი არ მიგრძვნია, გავცივდი და ყნოსვა დამიქვეითდა, მჯერა ამინდის ათბობ