მიყვარს- ჩამავალი მზის წითელი ზოლი.ჩემი აივანი, ჩაი - მურაბით ან თაფლით, (თუმცა ამ ბოლოს ყავა მაცდურივით შემომიჩნდა, ახლაც ისე მინდა ცხადად ვგრძნობ მის გემოსა და არომატს) მეგობრებთან ლაქლაქი და საოცრად მიყვარს ახალი ადამიანების გაცნობა, განსაკუთრებით საინტერესო ადამიანებთან ურთიერთობა, არსებობენ მოსაწყენი ტიპებიც. ყველასთან ვერ მეგობრობ, ერთ ბრძენს უთქვამს ,,ყველას მეგობარი არავის მეგობარი არ არისო". ყველას მეგობარი ნამდვილად არ ვარ. თუ პიროვნული პატივისცემა არ მოდის ადამიანის მიმართ, ისე ძნელია მისდამი გამიჩნდეს სიმპათია.
მიყვარს ურთიერთობები .
მეგობრებთან ერთად ყავის დალევა და გაუთავებელი ლაპარაკი, თუნდაც უკვე კარგად ნაცნობ, ათასჯერ ,,გადაღეჭილ" თემებზე თუ პირებზე.
ურთიერთობებში - ნდობა, არა ეჭვები და უნდობლობა.
კიდე: ბევრი ღიმილიანი დღეები. კარგი ხასიათები, სიკეთე ადამიანებში, გულწრფელობა და პატიების უნარი. (თუმცა თავად ძალიან მიჭირს ვინმეს რამე ვაპატიო. წყენა ადვილად დავივიწყო და როცა სხვას ეს უნარი გააჩნია სიგიჟემდე მომწონს.)
თქმა იციან, დაჭირდები და მაშინ გაახსენდებიო. გაჭირების დროს რომ გაახსენდები ადამიანს, ეს იმას ნიშნავს, რომ მას შენი იმედი აქვს- ეიმედები. ეს ცუდი სულაც არ არის.
პირველად ხატიამ მოიფიქრა ეს მეთოდი, ხმამაღლა რომ არ შეეძლო აზრი გამოეთქვა, სხვების გასაგონად რომ არ ღირდა თქმა, არა და იმ სათქმელს მაშინ თუ ქონდა ეფექტი, დაწერა და ფურცელი ჩუმად გადმომაწოდა. მეც ვითომ აქაც არფერი, პასუხი მივაწერე და უკან დავუბრუნე. მის მერე დაგვჩემდა, რაღაც, ცხელი ამბების დროს მივმართოთ ზემოთ აღნიშნულ მეთოდს, თანაც ჩვენთვის უკვე კარგად აპრობირებულს. მერე ფურცელს ვკუჭავთ და გვერდით მდგომ ურნაში ჩავუძახებთ.
ახლა მეცინება ამ ყველაფერზე და ვგრძნობ, რომ ეს რაღაცით გვაახლოვებს კიდეც ჩვენ ორს. ურთიერთობებს მოაქვს ასეთი მომენტები, როცა ეჩვევი ადამიანს და მისი საქციელი თუ თვისება შენთვის ხდება ახლობელი, მიუხედავად იმისა, რომ შენ ის არასოდეს გახასიათებდა. იქნებ მისაღები ისეთი ვინმეც კი გახდეს, აქამდე რომ ვერასოდეს იფიქრებდი. თუ შეეჩვევი ან საერთოდ თუ შეძლებ შენგან განსხვავებული ტიპაჟის მიღებას? საინტერესო კითხვა, საკუთარ თავს გამოვცდიდი ასეთ სიტუაციაში...
ვცდილობდი ყველა ჩემი მეგობრისთვის თავისი ყავის ფინჯანი მეპოვა.
მგონი უშედეგოდ არ მიძებნია.
კიდე: ბევრი ღიმილიანი დღეები. კარგი ხასიათები, სიკეთე ადამიანებში, გულწრფელობა და პატიების უნარი. (თუმცა თავად ძალიან მიჭირს ვინმეს რამე ვაპატიო. წყენა ადვილად დავივიწყო და როცა სხვას ეს უნარი გააჩნია სიგიჟემდე მომწონს.)
თქმა იციან, დაჭირდები და მაშინ გაახსენდებიო. გაჭირების დროს რომ გაახსენდები ადამიანს, ეს იმას ნიშნავს, რომ მას შენი იმედი აქვს- ეიმედები. ეს ცუდი სულაც არ არის.
პირველად ხატიამ მოიფიქრა ეს მეთოდი, ხმამაღლა რომ არ შეეძლო აზრი გამოეთქვა, სხვების გასაგონად რომ არ ღირდა თქმა, არა და იმ სათქმელს მაშინ თუ ქონდა ეფექტი, დაწერა და ფურცელი ჩუმად გადმომაწოდა. მეც ვითომ აქაც არფერი, პასუხი მივაწერე და უკან დავუბრუნე. მის მერე დაგვჩემდა, რაღაც, ცხელი ამბების დროს მივმართოთ ზემოთ აღნიშნულ მეთოდს, თანაც ჩვენთვის უკვე კარგად აპრობირებულს. მერე ფურცელს ვკუჭავთ და გვერდით მდგომ ურნაში ჩავუძახებთ.
ახლა მეცინება ამ ყველაფერზე და ვგრძნობ, რომ ეს რაღაცით გვაახლოვებს კიდეც ჩვენ ორს. ურთიერთობებს მოაქვს ასეთი მომენტები, როცა ეჩვევი ადამიანს და მისი საქციელი თუ თვისება შენთვის ხდება ახლობელი, მიუხედავად იმისა, რომ შენ ის არასოდეს გახასიათებდა. იქნებ მისაღები ისეთი ვინმეც კი გახდეს, აქამდე რომ ვერასოდეს იფიქრებდი. თუ შეეჩვევი ან საერთოდ თუ შეძლებ შენგან განსხვავებული ტიპაჟის მიღებას? საინტერესო კითხვა, საკუთარ თავს გამოვცდიდი ასეთ სიტუაციაში...
ვცდილობდი ყველა ჩემი მეგობრისთვის თავისი ყავის ფინჯანი მეპოვა.
მგონი უშედეგოდ არ მიძებნია.
Комментарии
Отправить комментарий