ფერები , ხაზები, ხატები

    ახლა რაღაცით დაღლილი ვარ. ხანდახან ხომ არის ისე, რომ ვერ საუბრობ ამის შესახებ, ვერ არქმევ სახელს ამ დაღლილობას. სამძიმო არაფერი გიკეთებია და თითქოს უკეთაც უნდა გრძნობდე თავს, მაგრამ მაინც არ გაქვს ენერგია. ძნელია ახლა ამის ახსნა, რადგან მიზეზი უამრავია, ერთი უმადური სიტყვაც საკმარისია და პირიქით, ერთი თბილი გაღიმება  ცვლის ყველაფერს.  აი ასე ვარ ახლა.

  მთელი დღე გადაუღებლად წვიმდა, თავსხმა იყო. ხან წამოუშენდა მერე ცოტას გადაიკავებდა. ასეთ ამიდში უნდა იჯდე ფანჯარასთან სვამდე თბილ ჩაის, კითხულობდე წიგნს, პერიოდულად ხალხს უმზერდე ქუჩაში და  წაკითხულზე ფიქრობდე. 

  თუმცა ასე არ ყოფილა დღეს, ამაზე გული არ მწყდება, მე მაინც არ მიყვარს მარტოობა, მოწყენილიც კი მაქვს, სამსახურში უფრო სასიამოვნოთაც გავატარე დრო. წვიმამ უფრო ჩაათბო და შეკრა ჩვენი ოფისი.
  ყოველთვის რომ გეფიქრება ისეთი თემებიც არსებობს. დრო და ადგილი, რომ არ მოქმედებს მასზე. ვერც ამიდს დააბრალებ, ეს ამ მზის ან ამ წვიმის ბრალიაო ვერ იტყვი. ამიტომ საკუთარ თავთან გაქვს ეს მუდამ სალაპარაკო, ხან საყვედური გამოგდის ან კიდევ პირიქით მადლიერი ხარ. ერთსა და იმავე საკითხს აი ასე ცვლი ხასიათების მიხედვით. დიახაც სულაც ხასიათის ბრალია ბევრი რამ.

ფოტოს ავტორი -ნათია აფხაიძე

  დღეს ამანათი მივიღე. ფოსტის თანამშრომელმა ხელი მომაწერია ჩაბარების ფურცელზე და  შეკვრა გადმომცა .

 რა კარგი შეგრძნებაა, როცა ვინმე  გიგზავნის წერილს ან ღია ბარათს, მისი ხელით დაწერილს ან რამე საჩუქარს, მაგარამ საგანგებოდ შენთვის შერჩეულს. მერე ჩააბარა ფოსტის მუშაკს, მან კი  გადმოსერა ცა ან უსიერი ტყეები, გამოიარა გზები და ჩამოვიდა შენს ქალაქში და გრძნობ, როგორი ყურადღებით შეარჩია მან ის შენთვის, დამოკიდებულება შენდამი მთლიანად  ჩააქსოვა მასში. ჩემმა მეგობარმა მიიღო მსგავსი საჩუქარი და ყოველთვის, როცა იმ წიგნს ვეხები ბედნიერი ვარ, ძალიან ფაქიზად და გემოვნებით შერჩეული საჩუქარი გამოუვიდა, მიყვარს ასეთი უანგარო სიკეთე და თან ამ დროს ადამიანებისადმი რწმენა მიბრუნდება.  აი, რომ იფიქრებ, ახლა მან ეს უნდა გააკეთოს და აღმოაჩენ, რომ ისიც ამას უკვე მიმხვდარა და გაუკეთებია კიდეც. ამ დროს შედგება ურთიერთობა და მეგობრობა.
  საქართველოს ფოსტის ნაცრისფერ შეკვრაში კი, მხოლოდ მეცხრე კლასის სახელმძღვანელოები იყო სკოლის მოსწავლისათვის. ფული გადავიხადე და წამოვედი. მე, ახლა ასე წერილს ვინ გამომიგზავნის? სხვა თუ არაფერი ელექტრონულ ფოსტაზე მომწერენ.
     თუმცა მაილზე მეგობრების წერილებს აღარ ვღებულობ მას შემდეგ, რაც სოციალური ქსელების აქტიური მომხარებლები გავხდით მეც და ჩემი მეგობრებიც. არა და ამ მოკლე ტექსტურ შეტყობინებებს, სადაც აზრსაც ვერ ასრულებ ისე საუბრობ, სრულყოფილი  წერილი ნამდვილად ჯობია ერთმანეთის ამბის გასაგებად. მაგარამ 21 -ე საუკუნეა, თანამედროვე მიღწევების დრო, თითქოს ბევრი სშუალებებია ადამიანთა დასაახლოვებლად, ურთიერთობების გასამარტივებლად და გასაუმჯობესებლად, არა და მეორეს მხრივ, ეს ყველაფერი, უფრო ცივს და შორეულს ხდის ერთმანეთთან ადამიანებს.