ტყუილ - მართალი

ფოტოს ავტორი ნათია აფხაიძე

 ,,სიმართლეზე მაღლა სიყვარული დგას" - ეს სიტყვები მოძღვარმა იქადაგა წირვაზე. 

   მომეწონა და გულზე მომხვდა. მართლად მივიღე. 

  ,,თუ იცი, რომ შენი სიმართლე გულს ატკენს ვინმეს, სიყვარულისთვის სჯობია დამალო იგი". ასეთი განმარტება მისცა მას. სიყვარულისთვის ტყუილი გაამართლა მამაომ, ვიფიქრე, მეტი რაღა თქვას- მეთქი. 

   მე კი ვიცი,  რომ ქალებს გვახასიათებს ერთი  თვისება, ძნელია ჩვენი  მოტყუება, უბრალოდ შეიძლება გინდოდეს და თავს იტყუებდე. 

    ბევრი ტყუილი მომისმენია და ზოგჯერ არც მიფიქრია პირში შევატეხავ სიტყვას- თქო, მერე ჩემთვის გამცინებია, რაგდან მე ისეც  ვიცოდი სიმართლე ან მივხვდი მის აბსურდს.
   ნეტა რა უფრო სწორია, მიახვედრო, რომ მიუხვდი თუ ბოლომდე დარწმუნება მისი ტყუილით თამაშში, რომელიც შენს წინაშე წამოიწყო და თავს გახვევხს.  ძნელი სათქმელია, ალბათ ორივეს დროა ზოგ-ზოგჯერ. საკუთარ თავსაც ხომ ვატყუებთ, როცა გვგონაია, რომ გვიყვარს და არ გვიყვარს,  გასეირნება გვინდა და  გვეზარება, ბუნება გვენატრება და არ მივდივართ სოფელში, სადაც მიწის და ბალახების სუნში იგრძნობ დედამიწას, როგორც პლანეტას, რომელიც ბრუნავს და ბრუნავს, ჩემი სამყაროსავით, სადაც მიდიან და მოდიან ვიღაცეები. 

     ახლა ვიღაც თავის  თავს მაძალებს და მგონია, რომ ათას ტყუილს იგონებს, ხან არაფერს ამბობს, თუმცა მაინც ვერ მივხვდი სად ალამაზებს მის ცხოვრებას და სად აშიშვლებს ისე, რომ მოსაწონ სიმართლედ მივიღო ყველაფერი.
    ყველაფერი ანუ ერთმანეთში არეული ტყუილ - მართალი და ფიქრით,  ნაომარივით დაღლილი ვეშვები ბოლოს, სადღაც ბნელ კუთხეში, რომ საკუთარ თავს  ვუთხრა - ეს შეცდომაა და ეს არაა შენი ცხოვრება, უბრალოდ გაატარე და მორჩა. ირგვლივ კი ყველა რაღაცას გიკიჟინებს და თავისას გახვევს, თან ოდნავადაც არ  ერიდებათ ისე.
   შენსას,  საკუთარს ნეტა ვინმე როდესმე გაითვალისწინებს ?
   არა და როგორ გიჭირს მის გარეშე, თუ ის, შენს ფიქრს, შენს გემოვნებას, ხასიათს არ ეწყმის, ბუნებრივად არ  ავსებს მას.
  დროს საფიქრალი არ ელევა -თქო, ჩემთვის ვთქვი,  ხმადაბლა, მაინც გაიგონეს ჭორიკანა ყურებმა, ან მათ რას გამოაპარებ.  დაინტერესდნენ მერე ისე, როგორც ხდება, ცნობისმოყვარე სახეები მიიღეს და კითხვები დამაყარეს. რაზეც პასუხები საერთოდ არ მქონდა, ამას კი მეტი გაოცება მოყვა, - შენგან არ ველოდითო.  თავს ვიმართლებდი, ყოველთვის ხომ არ იცი რა მოხდება -თქო- ვლუღლუღებდი.
   მაგრამ აღარ მინდა თავის მოტყუება და უფრო მკაცრი ვხდები დღეიდან . იყოს სიმართლე , თუნდაც მწარე.