მარტმა კი დიდი ფიქრი გამანდო ,
ყვავილებს ვერ უმხელს თუ როგორ უხდებათ ფერადი კაბები
და რომ მას აღაგზნებს.
მე კი, ჭორიკანამ, თავი მოვჭერი მარტს, ასე საქვეყნოდ
და თქვენ გიყვებით საიდუმლოს, გულში რომ ედო,
თქვენ, ხომ არ უმტყუნებთ გაზაფხულს ,
რომელმაც ასე შემოსა და მარტთან გააგდო თავნება ქალივით
ია და ენძელა თუ ნაზი ზამბახის ყვავილი,
სულ თოთო ვარდივით, ახლა წამოზრდილი?
მე არა.
მარტი კი არ ინდობს,
სულ ცეტავს,
დღეს მზეს ჩუქნის, ხვალ კი ფანტელებს წამოუშენს და ყინვით გათოშავს, გალუმპავს , რომ მეტად დაითმინოს ის გულის წადილი,
ზღვასავით დიდი და ქარივით ძლიერი,
მის გულს, რომ ზედ აწევს, პატარა ყვავილი.
Комментарии
Отправить комментарий