ნაშუადღევია უკვე. 16:27 საათია
ძირითად საქმეს, რომ მოილევ და ჩამოწოლილ მოწყენილობას გრძნობ.
ვეღარ ვაგრძელებ საქმეებს, რომლებიც ჩემს მაგიდაზე ფურცლების გროვად იქცა. ჩემი რვეულის წინა გვერდი, ბარსელონა დახეულია, როცა ვშლი მაშინ უფრო არ მომწონს, ისე ფოტოც შენარჩუნებულია, დროშაც და წარწერაც. მას ხშირად ვიყენებ, შედარებით იშვიათად მეორეს, ამიტომ უფრო უკეთ გამოიყურება ლონდონის წითელ სატელეფონო ჯიხური და ომნიბუსი. იქნებ როდესმე წავიდე ან ლონდონში ან ბარსელონაში, როცა ვყიდულობდი ამ რვეულებს, ჯერი მათზე, წინა გვერდების გამო შევაჩერე.
უფრო ლონდონში მინდა.
ვგრძნობ და ვფიქრობ, რომ მჭირდება სტიმული,
სტიმული თუ ხალისი? არ ვიცი რომელი სიტყვა უფრო შემეფერება ახლა.
უფრო ენერგია მინდა რაც დამაბრუნებს აქ, ამ სამყაროში, ამ ოფისში.
ზოგჯერ მომწონს ,,საგანგებო" სიტუაცია რომ იქმნება, ბევრი ქაქანი. ჩნდება პრობლემა, რომლის გამოსავალი შენ იცი, რაღაც გამოცოცხლებას გავს ახლა ეს ყველაფერი.
ჩვენს სივრცეში სიმშვიდეა, ისე არ ვართ განებივრებული ასეთი მშვიდი დღეებით, წინა სივრცეში საუბრობენ თავიანთ პრობლემებზე, ისმის სიტყვები, რომელთა აზრს ვერ ვხდები, თუმცა ჩემამდე აღწევს თითოეული სიტყვა, თავისი მნიშვნელობით.
ზოგჯერ გინდა ერთფეროვანი დღეებიდან გაქცევა. რაც მოსაწყენი გახდა, ისევ მოგენატროს, ზოგჯერ იმდენი რამის შეცვლა გინდააა და ყოველთვის შენზე არ არის დამოკიდებული, უძლური ხარ და ვერ ამტვრევ შენს წინაშე აღმართულ კედელს.
ძირითად საქმეს, რომ მოილევ და ჩამოწოლილ მოწყენილობას გრძნობ.
ვეღარ ვაგრძელებ საქმეებს, რომლებიც ჩემს მაგიდაზე ფურცლების გროვად იქცა. ჩემი რვეულის წინა გვერდი, ბარსელონა დახეულია, როცა ვშლი მაშინ უფრო არ მომწონს, ისე ფოტოც შენარჩუნებულია, დროშაც და წარწერაც. მას ხშირად ვიყენებ, შედარებით იშვიათად მეორეს, ამიტომ უფრო უკეთ გამოიყურება ლონდონის წითელ სატელეფონო ჯიხური და ომნიბუსი. იქნებ როდესმე წავიდე ან ლონდონში ან ბარსელონაში, როცა ვყიდულობდი ამ რვეულებს, ჯერი მათზე, წინა გვერდების გამო შევაჩერე.
უფრო ლონდონში მინდა.
ვგრძნობ და ვფიქრობ, რომ მჭირდება სტიმული,
სტიმული თუ ხალისი? არ ვიცი რომელი სიტყვა უფრო შემეფერება ახლა.
უფრო ენერგია მინდა რაც დამაბრუნებს აქ, ამ სამყაროში, ამ ოფისში.
ზოგჯერ მომწონს ,,საგანგებო" სიტუაცია რომ იქმნება, ბევრი ქაქანი. ჩნდება პრობლემა, რომლის გამოსავალი შენ იცი, რაღაც გამოცოცხლებას გავს ახლა ეს ყველაფერი.
ჩვენს სივრცეში სიმშვიდეა, ისე არ ვართ განებივრებული ასეთი მშვიდი დღეებით, წინა სივრცეში საუბრობენ თავიანთ პრობლემებზე, ისმის სიტყვები, რომელთა აზრს ვერ ვხდები, თუმცა ჩემამდე აღწევს თითოეული სიტყვა, თავისი მნიშვნელობით.
ზოგჯერ გინდა ერთფეროვანი დღეებიდან გაქცევა. რაც მოსაწყენი გახდა, ისევ მოგენატროს, ზოგჯერ იმდენი რამის შეცვლა გინდააა და ყოველთვის შენზე არ არის დამოკიდებული, უძლური ხარ და ვერ ამტვრევ შენს წინაშე აღმართულ კედელს.
Комментарии
Отправить комментарий