დავიღალე და დავიცალე მოგონებებით. ნეტა ადვილი იყოს თქვა: ეს აღარ მინდა და მორჩეს, აღარ გაჩნდეს ის აზრი თავში. ასე განცდების და ემოციების შეცვლა რომ შეიძლებოდეს ან მართვა, ურიგო არ იქნებოდა, მაგრამ ალბათ მაშინ ნამუსიც, ასე მძიმედ აღარ შეგვაწუხებდა. ნამუსი კი ის ქუდია, რომელიც ღმერთმა დაგვახურა და არ დაკარგოთო გაგვაფრთხილა. მე მიყვარს ღმერთი. ის ჩემშია, მინდა მივსდიო მას და არ დავშორდე.
ეს განცდა, ალბათ მეხმარება, რომ სხვა რელიგიების მიმართაც ვიყო უფრო კეთილგანწყობილი, ჯერ კიდევ პატარა ბავშვებს გვაინტერესებდა ებრაელთა სინაგოგაში შესვლა, რომელიც ჩემს სახლთან ახლოს არის და ჩემი მეზობელი ებრაელი მამაკაცები , პატარა ქუდებით, ყოველ საღამოს დადიოდნენ. მახსოვს ბავშვები ჩავირბენდით, ეზოში შევიდოდით, გარეთ ფანტანზე წყალს დავლევდი შიგნით შესვლას კი ვერ ვბედავდი, სხვები შედიოდნენ მე კი ვერა. რაღაც შიში მქონდა ასე ქურდულად შევპარულიყავი, რომ არ ეყვირათ და გარეთ გამოვეგდე. თუმცა, იქ ჩვენ არავინ გვიყვიროდა.
იმაზე კი სულ ვფიქრობ, რომ კომუნისტური ათეიზმის ეპოქაში, როცა ჩვენს ეკლესიებს ბიბლიოთეკისა და საწყობის ფუნქციით იყენებდნენ, ისინი ინარჩუნებდნენ თავიანთ რელიგიას და თვითმყოფადობას. წლების მანძილზე ვცხოვრობდით გვერდი - გვერდ, მაგარამ საკუთარი ადათი არ დაუვიწყიათ, თავიანთი რჯულის კანონი არ შეუცვლიათ. ეს ნიშნავს, რომ საკუთარი თავისთვის არ უღალატიათ. ჩვენ კი კარგი მეზობლები და კარგი მეგობრები ვიყავით.
გასულ წელს ბათუმის ორთა ჯამე მოვინახულე, მერე მამაომ გამაფრთხილა აღარ შევსულიყავი. თურმე არ შეიძლებოდა. იქ კი მოხუცი ქართველი ბაბუები დაგხვდნენ ეზოში, სკამზე ჩამომსხდარნი გვაკვირდებოდნენ. მეჩეთში შესვლა არ აუკრძალავთ, ოღონდ ფეხზე გაიხადეთო გვითხრეს. რომ შევედით რაც ძალიან მომხვდა თვალში საათები იყო. ბათუმში ბევრი ქართველია, რომლებიც მუსლიმანები არიან და ფიქრობენ, რომ ამით თავიანთ ქართველობას არაფერს აკლებენ. თუმცა, ამ მცირე ხნის წინ ერთ ასეთ ქრთველთან, ნაცნობობა რომ მაკავშირებდა, პასუხი აღარ აღმოაჩნდა როცა ვუთხარი: ისლამი ალკოჰოლს კრძალავს, ხოლო მართლმადიდებლობის ერთ - ერთი მთავარი საიდუმლო ღვინით სრულდება მეთქი. დამჩა შთაბეჭდილება, რომ კარგად არც საქართველოს ისტორიას და არც ჩვენს რელიგიას იცნობენ. (მიუხედავად იმისა, რომ ის განათლებული ადამიანი იყო) მაგარამ მათი ბრალი აქ ძალიან ცოტაა, ისინი დღეს მამისა და პაპის კვალს მისდევენ.
ბათუმის ღვთისმშობლის ტაძრის გზის გადმოღმა მყოფ პატარა კაფეში შევედით მე და ნათია, ორი ქალი დაგვხვდა, ისე გაუხარდათ ჩვენი შესვლა, თითქოს გველოდნენ კიდეც. ყავა მოვითხოვეთ, კამფეტებიც მოგვართვეს და კეთილად გაგვიღიმეს, მერე რელიგიაზე ჩამოვარდა საუბარი ჩვენ არ გვკითხოთო გვითხრეს, ჩვენ მუსულმანები ვართო, ახლგაზრდები ბევრი ინათლება კიდეცო , მაგარამ წინა თაობა არ ღალატობს მამა -პაპის სჯულსო.
ეს განცდა, ალბათ მეხმარება, რომ სხვა რელიგიების მიმართაც ვიყო უფრო კეთილგანწყობილი, ჯერ კიდევ პატარა ბავშვებს გვაინტერესებდა ებრაელთა სინაგოგაში შესვლა, რომელიც ჩემს სახლთან ახლოს არის და ჩემი მეზობელი ებრაელი მამაკაცები , პატარა ქუდებით, ყოველ საღამოს დადიოდნენ. მახსოვს ბავშვები ჩავირბენდით, ეზოში შევიდოდით, გარეთ ფანტანზე წყალს დავლევდი შიგნით შესვლას კი ვერ ვბედავდი, სხვები შედიოდნენ მე კი ვერა. რაღაც შიში მქონდა ასე ქურდულად შევპარულიყავი, რომ არ ეყვირათ და გარეთ გამოვეგდე. თუმცა, იქ ჩვენ არავინ გვიყვიროდა.
გასულ წელს ბათუმის ორთა ჯამე მოვინახულე, მერე მამაომ გამაფრთხილა აღარ შევსულიყავი. თურმე არ შეიძლებოდა. იქ კი მოხუცი ქართველი ბაბუები დაგხვდნენ ეზოში, სკამზე ჩამომსხდარნი გვაკვირდებოდნენ. მეჩეთში შესვლა არ აუკრძალავთ, ოღონდ ფეხზე გაიხადეთო გვითხრეს. რომ შევედით რაც ძალიან მომხვდა თვალში საათები იყო. ბათუმში ბევრი ქართველია, რომლებიც მუსლიმანები არიან და ფიქრობენ, რომ ამით თავიანთ ქართველობას არაფერს აკლებენ. თუმცა, ამ მცირე ხნის წინ ერთ ასეთ ქრთველთან, ნაცნობობა რომ მაკავშირებდა, პასუხი აღარ აღმოაჩნდა როცა ვუთხარი: ისლამი ალკოჰოლს კრძალავს, ხოლო მართლმადიდებლობის ერთ - ერთი მთავარი საიდუმლო ღვინით სრულდება მეთქი. დამჩა შთაბეჭდილება, რომ კარგად არც საქართველოს ისტორიას და არც ჩვენს რელიგიას იცნობენ. (მიუხედავად იმისა, რომ ის განათლებული ადამიანი იყო) მაგარამ მათი ბრალი აქ ძალიან ცოტაა, ისინი დღეს მამისა და პაპის კვალს მისდევენ.
ყოველთვის ხალხთმრავლობა იყო ებრაელთა სალოცავის ირგვლივ, დღეს კი თითო-ოროლად დადიან, ისიც საღამოობით, თითქოს მიატოვეს თავიანთი ტაძარი. თუმცა სამაგიეროდ თავიანთ მიწას დაუბრუნდნენ, იქ კი ქართველებათ ითვლებიან.
Комментарии
Отправить комментарий