თვითონ სოხუმი არ მახსოვს, საერთოდ ვერ ვიღდგენ გონებაში, მხოლოდ ოთახი სადაც ვცხოვრობდით და ზღვისკენ ვიწრო გასასვლელიანი ადგილი.
ადგილს, სადაც ჩვენ ცვხოვრობდით, კელასური ერქვა.
როდის დავკარგეთ სოხუმი? ამ კითხვის პასუხად სულ მახსენდება დეიდაჩემის მოყოლილი ამბავი, ხშირად იხსენებს ქართულად ვერ დაილაპარაკებდიო, რუსების გარდა იქაურებიც არ საუბრობდნენ მშობლიურ ენაზეო, ქართულად რომ მიუმართავს მაღაზიის ნოქრისათვის თავიდან ყურადღება არც მიუქცევია, შემდეგ უპასუხია, ვის უნდა თქვენი ძაღლების ენაო. აი მაშინ დაგვიკარგავს აფხაზეთი. ძველი ქართული ფილმი მახსენდება ,,მდგმურები". მასპინძელს, რომ აღარ დაედგომება საკუთარ სახლში.
ამ ბოლო დროს კი დავაკვირდი, რომ უკვე კარგა ხანია აღარ ვლაპარაკობთ სოხუმზე აღარც გვენატრება, აღარც გვაგონდება. ჩვენთვის ის, უკვე სადღაც, შორს დარჩა, სადაც ჩვენთვის უცხო ადამინები ცხოვრობენ, რომელიც ნახევრად დანგრეული და ნაომარი ქალაქის იერითაა ისევ. იქამდე კი გადასალახი ბარიერია- ხიდი რუსის ჯარისკაცებით.
მეგობარი მყავს აფხაზეთიდან და მინდა ვკითხო, რომ დააბრუნონ სოხუმში, თუ მიატოვებს თბილისში აწყობილ ცხოვრებას და თუ წავა? მართლა არ ვიცი რას მიპასუხებს.
ყველა ჩვენგანის საოჯახო ალბომში ძველ გახუმებულ ფოტოებზეა სოხუმი ჩვენი გაღიმებული სახეებით, ინტერნეტშიც ასეთები ვიპოვე , თანაც ყველას ხომ იმ ძველის ნოსტალგია გვჭირს.
მართალია, ძვირფასო, ზუსტად მაშინ დავკარგეთ, როცა იქ ბაბილონივით ცხრა ენაზე უნდა გესაუბრა, რომელთა შორისაც ქართული ყველაზე დაბლა მდგომი იყო.
ОтветитьУдалитьმთელი ბავშვობა სოხუმში მაქვს გატარებული. მოუთმენლად ველოდი ზაფხულს, რომ იქ წავსულიყავი.
ეს ადგილი - თეატრთან! ყველაზე ლამაზი ადგილია! ხშირად ვმოგზაურობ წარმოსახვით. ყოველ საღამოს დავსეირნობდით მაგ ადგილებში... ფოტოგრაფები იყვნენ და რამდენი ფოტო გადაგვიღია მშობლებთან ერთად! ერთ ფოტოზე ჩემ დეიდაშვილს მოკლე შორტები აცვია და სათამაშო პისტოლეტი ქამრის ადგილას აქვს გარჭობილი! :)))
კელასური... რამდენჯერ გამივლია ... :( ბიძაჩემის მანქანით. მანდ განსაკუთრებულ პურს აცხობდნენ ხოლმე და სპეციალურად მივდიოდით საყიდლად.
იქედან დევნილი ხალხი სულ სხვანაირი ხალხია და ყველა განსაკუთრებულად მიყვარს. როგორ არიან სრულ ჭკუაზე, დღემდე მიკვირს. ისიც მიკვირს, როგორ შეიძლება 21-ე საუკუნეში სახლიდან გამოგაგდონ და იქამდე მისასვლელიც ჩაგიკეტონ. მოურჩენელი ტკივილია. ახლა იქ გადაღებული ფოტოების გაზიარება დაიწყეს და თავიანთ სახლებს რომ ცნობენ... ისე მიჭირს ამის ნახვა. ზოგს ბომბი აქვს დაცემული და ნახევარი სახლი აღარ არის, ან ხეებითაა გადავლილი. ჯობია გავჩერდე. ერთ მეგობარს მოყოლილი აქვს, როგორ გადმოდიოდნენ ჭუბერის გზით...